Τι είναι Υποσπαδίας;
Συγγραφέας Δημήτριος Μιχελάκης Γράφτηκε στις ,
Υποσπαδίας είναι μια συγγενής ανωμαλία που εμφανίζεται σε αγόρια κατά την οποία η ατελής κατασκευή της ουρήθρας έχει ως αποτέλεσμα την εκβολή της στην κάτω πλευρά του πέους αντί στην κορυφή του. Συχνά συνοδεύεται από τη λεγόμενη χορδή, δηλαδή από κάμψη του πέους όταν αυτό βρίσκεται σε στύση.
Ο υποσπαδίας εμφανίζεται με συχνότητα 1/300 νεογέννητα αγόρια και έχει παρατηρηθεί κληρονομικότητα σε ποσοστό περίπου 20%. Τα τελευταία χρόνια εμφανίζεται διεθνώς αύξηση στον αριθμό των περιστατικών που αναφέρονται με την συχνότητα να προσεγγίζει το 1/200 στην Μεγάλη Βρετανία.
Τα συμπτώματα μπορεί να είναι κάμψη του πέους εφόσον υπάρχει και χορδή, «πιτσίλισμα» προς τα κάτω κατά την ούρηση, και πεπλατυσμένη εμφάνιση της βαλάνου.
Η διάγνωση του υποσπαδία μπορεί να προκαλέσει αγωνία στους γονείς, δεν προκαλεί όμως καμμία δυσκολία στην φροντίδα του νεογέννητου και φυσικά δεν αποτελεί κίνδυνο για την ζωή του παιδιού.
Τα τελευταία χρόνια εμφανίζεται διεθνώς αύξηση στον αριθμό των περιστατικών
Η ταξινόμηση του υποσπαδία γίνεται βάσει της θέσης της εξόδου της ουρήθρας και η σοβαρότητά της εξαρτάται από την απόκλιση της εξόδου της ουρήθρας από την φυσιολογική θέση αλλά και της ύπαρξης χορδής.
Στο 50% των περιπτώσεων ο υποσπαδίας είναι βαλανικός στο 30% πεικός και στο 20% περινεικός.
Αίτια δημιουργίας του Υποσπαδία
Εάν κατά την διάρκεια της δημιουργίας του πέους του εμβρύου, οι ορμόνες που ευθύνονται για την δημιουργία της ουρήθρας και της ακροποσθίας δεν λειτουργήσουν σωστά, τότε η ουρήθρα δεν αναπτύσσεται φυσιολογικά.
Η δυσλειτουργία των ορμονών αυτών συχνά αποδίδεται στην κληρονομικότητα, στην προγεστερόνη που χορηγείται στις μητέρες κατά την διάρκεια εξωσωματικής γονιμοποίησης αλλά και στην οιστρογονική μόλυνση του περιβάλλοντος. Είναι γνωστό τώρα πια ότι τα εντομοκτόνα, τα ζιζανιοκτόνα και τα πλαστικά μεταβολίζονται στο περιβάλλον σε ουσίες που έχουν οιστρογονική δράση οι οποίες εισέρχονται τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότερο στην διατροφική αλυσίδα.
Συνέπειες
Η δυνατότητα των αγοριών να ουρούν σε όρθια στάση είναι πολύ σημαντική για την ψυχική τους ισορροπία. Επίσης το ίσιο πέος είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την σεξουαλική λειτουργία και ικανοποίηση αλλά και την ανδρική γονιμότητα.
Εκτός όμως, από τον πιθανό ψυχολογικό αντίκτυπο στο παιδί και στην οικογένεια, οι γονείς θα πρέπει να προσέχουν την υγιεινή της περιοχής καθώς το μικρό μήκος και το μεγάλο στόμιο της ουρήθρας μπορεί να δημιουργεί ουρολοιμώξεις.
Τυχόν ατέλειες δεν είναι συνήθως τόσο σημαντικές κατά την παιδική ηλικία, προκαλούν όμως ανησυχία και προβλήματα αργότερα, και ειδικά κατά την εφηβεία και την ενήλικη ζωή όταν ο νέος άνδρας θα αρχίσει να δραστηριοποιείται σεξουαλικά.
Έχει αποδειχθεί ότι οι απαιτούμενες διορθώσεις πρέπει να γίνονται όσο το δυνατό γρηγορότερα με ιδανικό χρόνο μεταξύ 3 και 18 μηνών ή μεταξύ 3 και 3,5 ετών όταν το παιδί μπορεί να ελέγχει την ούρηση του, είναι ώριμο αρκετά για να συνεργαστεί με τον χειρουργό και έχει τον απαραίτητο χρόνο στη διάθεση του για να απαλλαγεί από το πρόβλημα πριν πάει στο σχολείο. Υπάρχει όμως η δυνατότητα διόρθωσης ακόμα και σε ενήλικες.
Τι πρέπει να γίνει;
Η διάγνωση γίνεται συνήθως πριν την έξοδο του μωρού από το μαιευτήριο. Μπορεί όμως να διαγνωστεί και με υπέρηχο κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης. Υπάρχουν όμως μικρού βαθμού υποσπαδίες που παραμένουν χωρίς διάγνωση για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Είναι σημαντικό εφόσον υπάρχει διάγνωση υποσπαδία να μην γίνει περιτομή στο βρέφος καθώς η ακροποσθία μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την χειρουργική διόρθωση.
Το πόσο επιβεβλημένη είναι η διόρθωση του υποσπαδία εξαρτάται από την λειτουργική και αισθητική απόκλιση από το φυσιολογικό.
Υποσπαδίες μικρού έως μέτριου βαθμού χωρίς χορδή συχνά διορθώνονται για αισθητικούς λόγους με απλή επέμβαση χωρίς νοσηλεία.
Υποσπαδίες μέτριου ή μεγάλου βαθμού με μεγάλη απόκλιση της εξόδου της ουρήθρας από την φυσιολογική θέση διορθώνονται για λειτουργικούς λόγους και απαιτούν εκτεταμένη χειρουργική αντιμετώπιση που συχνά πραγματοποιείται σε δύο στάδια και απαιτεί νοσηλεία περίπου μιας εβδομάδας μετά κάθε χειρουργείο.
