Αερόβια άσκηση σε άτομα με σύνδρομο Down

Ο στόχος του προγράμματος αερόβιας άσκησης στα άτομα με σύνδρομο Down είναι η αύξηση της καρδιαγγειακής τους κατάστασης. Οι συστάσεις όσον αφορά το είδος της άσκησης περιλαμβάνουν: περπάτημα, τρέξιμο, στατικό ποδήλατο, και χορευτικό αερόμπικ σε χαμηλή ένταση (Rimmer, 1994, Bliss, 1997).

Είναι σημαντικό να παρακολουθείται η καρδιακή συχνότητα και η αρτηριακή πίεση ώστε να προσδιοριστεί όσο το δυνατόν το επίπεδο της έντασης της δραστηριότητας και να αποφευχθεί η πρώιμη εμφάνιση της κόπωσης.

Βρογχίτιδα: Αίτια, συμπτώματα και τρόποι αντιμετώπισης

Οξεία Βρογχίτιδα

Η βρογχίτιδα είναι μια αναπνευστική ασθένεια που προκαλεί φλεγμονή και οίδημα του βλεννογόνου του βρογχικού δέντρου. Μπορεί να εκδηλωθεί με δύο μορφές, [...]

Πρωτεΐνη αρακά vs πρωτεΐνη ορού γάλακτος

Πρωτεΐνη αρακά vs πρωτεΐνη ορού γάλακτος

Αρχικά, η πρωτεΐνη αποτελεί ένα από τα τρία απαραίτητα μακροθρεπτικά συστατικά για το ανθρώπινο οργανισμό.  Ειδικότερα, αποτελεί κύριο δομικό συστατικό [...]

Κάπνισμα & γονιμότητα

Κάπνισμα & γονιμότητα

Το αν το κάπνισμα είναι ή δεν είναι η αιτία της γυναικείας υπογονιμότητας, δεν μπορεί να υπολογιστεί σε μετρήσιμο βαθμό.  Όσον αφορά το ζήτημα αυτό, [...]

Αερόβια άσκηση σε άτομα με σύνδρομο Down

Ο στόχος του προγράμματος αερόβιας άσκησης στα άτομα με σύνδρομο Down είναι η αύξηση της καρδιαγγειακής τους κατάστασης. Οι συστάσεις όσον αφορά το είδος της άσκησης περιλαμβάνουν: περπάτημα, τρέξιμο, στατικό ποδήλατο, και χορευτικό αερόμπικ σε χαμηλή ένταση (Rimmer, 1994, Bliss, 1997).

Είναι σημαντικό να παρακολουθείται η καρδιακή συχνότητα και η αρτηριακή πίεση ώστε να προσδιοριστεί όσο το δυνατόν το επίπεδο της έντασης της δραστηριότητας και να αποφευχθεί η πρώιμη εμφάνιση της κόπωσης.

Αερόβια άσκηση σε άτομα με σύνδρομο Down

Ο στόχος του προγράμματος αερόβιας άσκησης στα άτομα με σύνδρομο Down είναι η αύξηση της καρδιαγγειακής τους κατάστασης. Οι συστάσεις όσον αφορά το είδος της άσκησης περιλαμβάνουν: περπάτημα, τρέξιμο, στατικό ποδήλατο, και χορευτικό αερόμπικ σε χαμηλή ένταση (Rimmer, 1994, Bliss, 1997).

Είναι σημαντικό να παρακολουθείται η καρδιακή συχνότητα και η αρτηριακή πίεση ώστε να προσδιοριστεί όσο το δυνατόν το επίπεδο της έντασης της δραστηριότητας και να αποφευχθεί η πρώιμη εμφάνιση της κόπωσης.