Οι γυναίκες που ήταν φυσικά δραστήριες, σε όλη τους τη ζωή, έχουν λιγότερες πιθανότητες να αναπτύξουν διαταραχές στη μνήμη τους όταν μεγαλώσουν. Η φυσική δραστηριότητα στις ηλικίες των 10, των 20 ,των 30, των 40, των 50, των 60 και πάνω φαίνεται ότι συνδέεται με την ανάπτυξη διαταραχών μνήμης, κάθε μια ξεχωριστά. Η πιο δυνατά συσχέτιση φαίνεται ότι υπάρχει για την φυσική δραστηριότητα κάτω των 20 ετών. Έτσι όσες είχαν έντονη δραστηριότητα στις μικρές ηλικίες , έχουν και λιγότερες πιθανότητες ανάπτυξης κάποιας μορφής αμνησίας.
Το να είσαι νέος γονέας τελικά είναι κακό για την υγεία σου… Σε μια μελέτη σε πάνω από 1500 γονείς νέα ηλικίας, μέσο όρο 25 ετών, αναφέρθηκε πολύ μεγαλύτερο ποσοστό ανθυγιεινής τροφής, με περισσότερες θερμίδες σε αντιδιαστολή με συνομήλικους που δεν ήταν γονείς. Οι μητέρες είχαν κατά κανόνα μεγαλύτερο ΒΜΙ και μαζί με τους πατεράδες ανέφεραν πολύ λιγότερη φυσική δραστηριότητα, από αυτούς που δεν είχαν ακόμη παιδιά.
Το θέμα της υγιεινής συμπεριφοράς δεν αφορά μόνο στους γονείς αλλά πολύ περισσότερο στα παιδιά όπου για λόγους μιμητικούς ενσωματώνουν στην φιλοσοφία τους ανθυγιεινά πρότυπα ζωής, με κακό και πολύ φαγητό, καθώς και με ελάχιστη φυσική δραστηριότητα.
Ο όρος δισκοπάθεια αναφέρεται σε μια μορφή βλάβης του μεσοσπονδύλιου δίσκου, η οποία μπορεί να προκύψει είτε ως κήλη μεσοσπονδύλιου δίσκου ή δισκοκήλη, [...]
Λιπαρά: Μειώστε Τα «Κακά», Αυξήστε Τα «Καλά» Τα λιπαρά δεν είναι όλα επιβαρυντικά για την υγεία. Διαβάστε ποια χρειάζεστε και ποια όχι και αυξήστε μόνο [...]
Οι οικογένειες παιδιών με αναπηρία βιώνουν Υψηλότερα ποσοστά συναισθηματικής και σωματικής εξουθένωσης σε σύγκριση με κάθε άλλο τύπο οικογενειακής [...]
Οι γυναίκες που ήταν φυσικά δραστήριες, σε όλη τους τη ζωή, έχουν λιγότερες πιθανότητες να αναπτύξουν διαταραχές στη μνήμη τους όταν μεγαλώσουν. Η φυσική δραστηριότητα στις ηλικίες των 10, των 20 ,των 30, των 40, των 50, των 60 και πάνω φαίνεται ότι συνδέεται με την ανάπτυξη διαταραχών μνήμης, κάθε μια ξεχωριστά. Η πιο δυνατά συσχέτιση φαίνεται ότι υπάρχει για την φυσική δραστηριότητα κάτω των 20 ετών. Έτσι όσες είχαν έντονη δραστηριότητα στις μικρές ηλικίες , έχουν και λιγότερες πιθανότητες ανάπτυξης κάποιας μορφής αμνησίας.
Μια πρόσφατη μετανάλυση πολλών άλλων μελετών, που έγινε στο Πανεπιστήμιο του Tufts στη Βοστώνη, έδειξε ότι η ευκαιριακή φυσική και σεξουαλική δραστηριότητα αυξάνει το καρδιαγγειακό κίνδυνο στους αγύμναστους. Οι επιστήμονες συνδύασαν τα αποτελέσματα 17 μελετών που αφορούσαν το συγκεκριμένο θέμα και το
Η φυσική δραστηριότητα συσχετίζεται με τον καρδιαγγειακό κίνδυνο ακόμα και σε εξάχρονα παιδιά, όπως ήδη είναι γνωστό και για τους μεγάλους. Αυτή η ένδειξη παρατηρείται στο αμφιβληστροειδή χιτώνα των ματιών και έχει να κάνει με το μέγεθος της διαμέτρου των αγγείων σε αυτόν. Όσο πιο στενά είναι τα αγγεία του αμφιβληστροειδούς, τόσο αυξάνεται ο καρδιαγγειακός κίνδυνος, όπως έχει αποδειχθεί σε πολλές άλλες μελέτες.
Το Άγχος χαρακτηρίζεται από διστακτικές ή ανησυχητικές σκέψεις και συνοδεύεται συνήθως από την ανατάραξη, τα συναισθήματα της έντασης, και ενεργοποίηση του αυτόνομου νευρικού συστήματος. Γίνεται διάκριση μεταξύ παροδικών συμπτώματων άγχους, που ονομάζεται άγχώδης κατάσταση. Επίμονα συμπτώματα, ονομάζονται άγχος και μια ομάδα που χαρακτηρίζεται από υπερβολικό, χρόνιο άγχος είναι γνωστή ως αγχώδεις διαταραχές.
Η άσκηση είναι γνωστό ότι έχει πολλαπλά ευεργετικά αποτελέσματα και σύμφωνα με τη Λευκή Βίβλο για τον Αθλητισμό [Βρυξέλλες, 11-07-2007/COM(2007),391, τελικό], ο Αθλητισμός «είναι ένα κοινωνικό και οικονομικό φαινόμενο, που συμβάλλει σημαντικά στην επίτευξη των στρατηγικών στόχων που έχει θέσει η Ε.Ε., όσον αφορά στην αλληλεγγύη και στην ευημερία…
Η άσκηση σε ασθενείς με καρδιαγγειακά νοσήματα ισοδυναμεί με φαρμακευτική αγωγή. Η άσκηση δεν είναι πλέον φόβητρο για αυτή την κατηγορία ασθενών αλλά ιατρική οδηγία, που απαράκλητα θα πρέπει να ακολουθείται. Είναι ευνόητο, βέβαια, ότι η ποσότητα και το είδος της άσκησης εξατομικεύεται κατά περίπτωση, αφού συνυπολογιστούνε και τα υπόλοιπα προβλήματα υγείας, που πιθανόν να συνυπάρχουν σε κάθε ασθενή.
Οι πτώσεις των ηλικιωμένων είναι πολύ επικίνδυνες και θα πρέπει να αντιμετωπίζονται προληπτικά, όπως συμβαίνει με το έμφραγμα και το εγκεφαλικό.
Η Αμερικάνικη και η Βρετανική Γηριατρική Εταιρεία (ΑGS,BGS) δημοσίευσαν στις 13 Ιανουαρίου 2011 στο Journal of the American Geriatric Society, οδηγίες για τη πρόληψη των πτώσεων, στους ηλικιωμένους.
Η μέχρι τώρα στρατηγική για να εκτιμήσουμε τη κοιλιακή παχυσαρκία είναι η μέτρηση της περιμέτρου της κοιλιάς. Θεωρούμε ότι μια περίμετρος κάτω των 98 εκατοστών στη γυναίκα και των 102 εκατοστών στον άντρα είναι μια υγιής και φυσιολογική κατάσταση. Το μειονέκτημα σε αυτή τη μεθόδου είναι ότι δεν μπορούμε να προβλέψουμε που οφείλεται μια αυξημένη περίμετρο στη κοιλιά.
Το να προσδιορίσουμε την ένταση της άσκησης σε ασθενείς με χρόνια αναπνευστικά προβλήματα είναι πολύ δύσκολο. Η μικρή ένταση άσκησης δεν βελτιώνει την ικανότητα των πνευμόνων, ενώ η μεγάλης έντασης άσκηση αναπαράγει τα συμπτώματα και επιδεινώνει την αναπνευστική ανεπάρκεια.
Τα συμπτώματα και τα σημάδια που παρατηρούμε στον ασθενή είναι οι κριτές της τελικής έντασης που υποβάλλουμε στο τέλος τον ασθενή. Η δύσπνοια, ο βήχας, η παραγωγή φλέγματος
Η γυμναστική είναι ευχάριστη και αποδίδει πολλά οφέλη για την υγεία. Είναι σαφές ότι βελτιώνει την λειτουργία της καρδιάς και των πνευμόνων, ενώ προσφέρει ένα αίσθημα ευεξίας και μια καλή σύσταση σώματος. Επίσης υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις ότι η άσκηση προφυλάσσει από την ανάπτυξη καρκίνου στο έντερο το μαστό, στο ενδομήτριο, την ανάπτυξη οστεοπόρωσης και ταυτόχρονα απαλλάσσει από τα συμπτώματα του άγχους και της κατάθλιψης.
