Η υπερβολική ενασχόληση με τις δίαιτες αδυνατίσματος: όταν η τροφή γίνεται εχθρός…
Συγγραφέας Αικατερίνη-Ευσταθία Κυριακού Γράφτηκε στις ,
Δεν είναι λίγα τα άτομα, κυρίως γυναίκες νεαρής ηλικίας, που στην προσπάθειά τους να επιτύχουν και να διατηρήσουν ένα λεπτό και καλλίγραμμο σώμα αναπτύσσουν ιδιότυπες διατροφικές συνήθειες που κάθε άλλο παρά ισορροπημένες μπορούν να θεωρηθούν. Παρόλο που η περίμετρος μέσης του πληθυσμού βαίνει αυξανόμενη, οι τάσεις της εποχής μας εξακολουθούν να καλλιεργούν την εμμονή με τη λεπτότητα του σώματος. Η συνεχής ενασχόληση με τις δίαιτες αδυνατίσματος αποτελεί την πιο κοινή συμπεριφορά που μπορεί να οδηγήσει στην ανάπτυξη των διαταραχών στη λήψη τροφής, όπως είναι η νευρογενής ανορεξία και η βουλιμία. Παρόλο που η γραμμή ανάμεσα στις διαταραγμένες διατροφικές συνήθειες και τις διαγνωσμένες διατροφικές διαταραχές είναι λεπτή, κάθε περίπτωση αφορά προβλήματα ψυχογενή που εκφράζονται σωματικά.
Τα τρία πρώτα γράμματα της αγγλικής λέξης για τη δίαιτα (“diet”) είναι D-I-E. Στα γονίδια μας η επιβίωση είναι συνυφασμένη με τη διατήρηση του σωματικού μας βάρους. Ενώ διαθέτουμε χιλιάδες μηχανισμούς που αντιστέκονται στο αδυνάτισμα, δεν υπάρχει ούτε ένας που να υποστηρίζει αυτήν την προσπάθεια. Εφόσον, λοιπόν, το σώμα αντιλαμβάνεται τη δίαιτα ως λιμό προσπαθεί να αντισταθεί σηματοδοτώντας έντονα τα αισθήματα της πείνας, της στέρησης και της άρνησης, τα οποία με τη σειρά τους πυροδοτούν μία ακατάσχετη επιθυμία για υπερκατανάλωση τροφής. Κάθε προσπάθεια απώλειας βάρους, επιτυχημένη ή μη, “καταγράφεται”, με αποτέλεσμα κάθε επόμενη να καθίσταται δυσκολότερη από όλες τις προηγούμενες. Σε μία έρευνα στην οποία συμμετείχαν υγιείς άνδρες φυσιολογικού σωματικού βάρους που μείωσαν την καταναλισκόμενη ποσότητα τροφής στο μισό (μία τακτική που ακολουθούν πολλά άτομα στην προσπάθειά τους να χάσουν βάρος), ανέκτησαν το βάρος που έχασαν κατά 10% περισσότερο μέσα σε τρεις μήνες.
Ενώ σε κάποιες περιπτώσεις η συνεχής ενασχόληση με τις δίαιτες αδυνατίσματος αποτελεί έκφραση των απρόσφορων και μη ρεαλιστικών προσπαθειών απώλειας βάρους, σε κάποιες άλλες λειτουργεί ως μέσο διάσπασης της προσοχής από αρνητικά συναισθήματα. Με το να σκέφτεται, δηλαδή, ένα άτομο συνεχώς το φαγητό, ξεχνά το πόσο λυπημένο, αγχωμένο ή μόνο μπορεί να αισθάνεται. Προτιμά να επικεντρώνεται στην απώλεια 4-5 κιλών, θεωρώντας πως έτσι θα αισθανθεί καλύτερα. Αμφίβολο! Αντί να προσπαθεί κανείς να βρει την ευτυχία σε ένα νούμερο στη ζυγαριά, είναι προτιμότερο να αγαπήσει το σώμα του και να συμφιλιωθεί με την εικόνα του. Το κάθε σώμα είναι ξεχωριστό και λειτουργεί σωστά σε διαφορετικά επίπεδα βάρους. Το ιδανικό σωματικό βάρος είναι μία έννοια ευρεία, αλλά και αρκετά εξατομικευμένη. Μην συγκρίνετε το σώμα σας με των άλλων, το πιθανότερο είναι να απογοητευτείτε. Προσπαθήστε να αντιμετωπίζετε την τροφή ως καύσιμο και όχι ως μέσο επιβράβευσης ή τιμωρίας σας, ανάλογα με την εκάστοτε ψυχολογία σας. Εάν δείτε πως δεν τα καταφέρνετε μόνοι σας μπορείτε πάντοτε να συμβουλευτείτε έναν ειδικό διαιτολόγο, ο οποίος θα σας βοηθήσει να αναπτύξετε έναν ισορροπημένο και βιώσιμο τρόπο διατροφής, προσαρμοσμένο στις προσωπικές σας ανάγκες, ούτως ώστε η τροφή από εχθρός να γίνει φίλος!
