Πληροφορίες: Γενικός Χειρουργός,
Καρνεάδου 18, Κολωνάκι 106-75, Αθήνα ,
210 - 7257522,
210 - 7290673Προβολή άρθρων του συγγραφέα Γράφτηκε στις ,
Τί είναι ο όζος θυρεοειδούς;
Ο θυρεοειδής είναι ένας αδένας που εντοπίζεται στο πρόσθιο, κάτω τμήμα του αυχένα, κάτω από τον λάρυγγα (“το μήλο του Αδάμ”) και πάνω από τις κλείδες. Ο θυροειδικός όζος είναι μία διόγκωση επάνω ή μέσα στον αδένα. Οι όζοι είναι συχνοί και απαντώνται σε ποσοστό 4% στις γυναίκες και 1% στους άνδρες. Είναι λιγότερο συχνοί σε νεώτερους ασθενείς και αυξάνουν σε συχνότητα με την ηλικία. Μερικές φορές αναπτύσσονται πολλαπλοί όζοι στο ίδιο άτομο. Κάθε φορά που ψηλαφάται διόγκωση ή ογκίδιο στον θυρεοειδή, θα πρέπει να αποκλειστεί το ενδεχόμενο κακοήθειας. Ευτυχώς στην πλειοψηφία τους οι όζοι αυτοί είναι καλοήθεις. Πολλοί ασθενείς με όζους θυρεοειδούς δεν παρουσιάζουν συμπτώματα, και η ανεύρεσή τους είναι τυχαία είτε σε μία φυσική εξέταση ρουτίνας, είτε από μία απεικονιστική μελέτη στον αυχένα για άλλους λόγους (αξονική ή μαγνητική τομογραφία αυχενικής μοίρας σπονδυλικής στήλης ή θώρακος, τρίπλεξ καρωτίδων κτλ). Ωστόσο, ορισμένοι ασθενείς μπορεί να αντιληφθούν μία σταδιακή αύξηση του μεγέθους του αδένα και να παραπονεθούν για μια ασαφή πίεση ή ενόχληση κατά την κατάποση. Προφανώς, η διόγκωση στον αυχένα θα πρέπει να γνωστοποιείται αμέσως στον ιατρό σας, ακόμα και χωρίς συμπτώματα.
Οι όζοι μπορεί να οφείλονται σε απλή υπερανάπτυξη του “φυσιολογικού” θυρεοειδικού ιστού, σε κύστεις που περιέχουν υγρό, σε φλεγμονές (θυρεοειδίτιδα),ή σε μάζα (καλοήθη ή κακοήθη). Μέχρι τη δεκαετία του ’80, οι περισσότεροι ασθενείς με όζους υποβάλλονταν σε χειρουργική αφαίρεση. Οι μελέτες έδειξαν ότι η προσέγγιση αυτή οδηγούσε σε πολλές μη-απαραίτητες επεμβάσεις, καθώς λιγότερο από το 10% των όζων που είχαν αφαιρεθεί αποδείχθηκαν κακοήθεις. Οι περισσότεροι από τους όζους αυτούς θα μπορούσαν απλώς να τεθούν υπό παρακολούθηση ή να αντιμετωπισθούν με φάρμακα. Δεν είναι συχνά εφικτό για τον ιατρό να καθορίσει εάν ένας όζος είναι κακοήθης μόνο από τη φυσική εξέταση και τις εξετάσεις αίματος. Οι ενδοκρινολόγοι βασίζονται σε μεγάλο βαθμό σε 3 ειδικές εξετάσεις που τους βοηθούν να αποφασίσουν ποιοι ασθενείς θα πρέπει να οδηγηθούν στο χειρουργείο
Χρησιμοποιώντας τις παραπάνω εξετάσεις, ο ενδοκρινολόγος σας θα σας συστήσει την καταλληλότερη θεραπεία αντιμετώπισης των όζων. Στους περισσότερους ασθενείς που φαίνεται πως έχουν έναν καλοήθη όζο δεν πραγματοποιείται συγκεκριμένη θεραπεία, και χρειάζονται μόνο παρακολούθηση. Μερικοί ιατροί συνταγογραφούν λεβοθυροξίνη με την ελπίδα να σταματήσουν την ανάπτυξη του όζου ή να μειώσουν το μέγεθος ψυχρών όζων. Για τους θερμούς όζους χρησιμοποιείται ραδιενεργό ιώδιο. Εάν τίθεται υποψία κακοήθειας, συστήνεται χειρουργική θεραπεία. Ο κύριος στόχος της θεραπείας είναι η αφαίρεση όλων των θυρεοειδικών όζων που είναι ύποπτοι κακοήθειας και μετά από ιστολογική επιβεβαίωση της κακοήθειας, η αφαίρεση του υπολοίπου θυρεοειδούς αδένα, συμπεριλαμβανομένων των προσβεβλημένων λεμφαδένων. Εάν αποφασισθεί η συντηρητική αντιμετώπιση (χωρίς επέμβαση), τότε είναι ιδιαίτερα σημαντική η τακτική παρακολούθηση του όζου από ιατρό έμπειρο στην αξιολόγηση των αλλαγών του θυρεοειδούς αδένα.
