Συχνά η έναρξη της σχολικής χρονιάς δε σημαδεύεται από τα χαμογελαστά παιδικά προσωπάκια που βλέπουμε στις διαφημίσεις των σχολικών προϊόντων, αλλά από δακρύβρεχτα μάγουλα και μυτούλες που τρέχουν: ο λόγος; Tο μικρό παιδί του νηπιαγωγείου ή της πρώτης δημοτικού αρνείται να πάει σχολείο!
Oι πολυπόθητες καλοκαιρινές διακοπές έφτασαν! Ποιοί είναι οι άμεσα ενδιαφερόμενοι; Λίγο – πολύ όλοι μας. Aλλά οι καλοκαιρινές διακοπές με την τρίμηνη διάρκειά τους επηρεάζουν άμεσα κυρίως δύο μεγάλες ομάδες ανθρώπων, τους γονείς και τα παιδιά τους! Xαρακτηρίζονται από τη χαρά του μαθητή, για την ξενοιασιά του και την αγωνία του γονιού, για τη σωστή αξιοποίησή τους. Kατ’ αρχήν, συμβιβάζονται αυτά τα δύο;
Εξέταση αίματος εντόπισε τον καρκίνο του παγκρέατος σε πρώιμο στάδιο με ακρίβεια έως και 97%. Μια ειδική εξέταση αίματος ανίχνευσε τον καρκίνο του [...]
Η ημερήσια πρόσληψη μιας πολυβιταμίνης για 3 χρόνια συνδέεται με επιβράδυνση της γνωστικής γήρανσης κατά 60%, με τις επιδράσεις να είναι ιδιαίτερα [...]
Eρευνητές απέδειξαν για πρώτη φορά σε μια επιτόπια μελέτη, ότι η χρήση ιωδιούχου επιτραπέζιου αλατιού ενισχυμένου με φολικό οξύ μπορεί να αποτρέψει [...]
Οι θεωρίες του Στίβεν Πίνκερ, καθηγητή ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ, ξεσηκώνουν έντονες συζητήσεις όχι μόνο στην επιστημονική κοινότητα, αλλά και στο ευρύ κοινό, μια που τα θέματα που επιλέγει ενδιαφέρουν πολύ κόσμο. Το βιβλίο του «ο λευκός πίνακας: η σύγχρονη άρνηση της ανθρώπινης φύσης» (the blank slate: the modern denial of human nature) δεν αποτελεί εξαίρεση στην παράδοση των πολυσηζητημένων μπεστ-σέλλερ: έχει ήδη ξεσηκώσει θύελλα συζητήσεων, προβληματισμών, αλλά και αντιδράσεων.
Με μια ματιά γύρω μας, καθώς ο καιρός βελτιώνεται, διαπιστώνουμε ότι οι άνθρωποι χαμογελάνε περισσότερο απ’ ότι τον χειμώνα. Ο μέσος άνθρωπος γελάει περίπου 17 φορές τη μέρα. Ενώ αυτό μοιάζει με μια απλή αντανακλαστική πράξη, στην πραγματικότητα τώρα ξέρουμε ότι το να γελάσουμε με κάτι αστείο είναι μια σύνθετη αντίδραση που τη μαθαίνουμε στη διάρκεια της ζωής μας και η οποία μοιράζεται πολλά κοινά στοιχεία με τη νοητική διαδικασία της επίλυσης προβλημάτων.
Η περίοδος των εξετάσεων είναι κατεξοχήν στρεσογόνος, όχι μόνο για τους μαθητές και τις μαθήτριες που μελετούν και διαγωνίζονται, αλλά και για τους γονείς τους, οι οποίοι παραστέκονται στα παιδιά τους και προσπαθούν με κάθε τρόπο να τα βοηθήσουν. Ας εξετάσουμε λοιπόν κάποιες παραμέτρους αυτού του κρίσιμου ζητήματος: τι μπορούν να κάνουν οι γονείς για να προσφέρουν ουσιαστική βοήθεια στα παιδιά τους στη διάρκεια της δοκιμασίας αυτής.
Καλοκαίρι, διακοπές, η ζωή είναι ωραία και εύκολη-σωστά; Απ’ ότι φαίνεται όχι για όλους! Ενώ το καλοκαίρι είναι συνώνυμο της ξενοιασιάς για κάποιους, για άλλους φέρνει απροσδόκητους στρεσογόνους παράγοντες και αγχωτικές καταστάσεις. Ποιες είναι οι αιτίες του καλοκαιρινού στρες;
Σχέσεις, σχέσεις και πάλι σχέσεις!
Η καλοκαιρινή περίοδος είναι η εποχή που υπενθυμίζει την ανάγκη να διαχειριστούμε τις ερωτικές και κοινωνικές σχέσεις μας, κάτι το οποίο προκαλεί πρόσθετο στρες.
Η αρχή της σχολικής χρονιάς είναι μια έντονη περίοδος στη ζωή κάθε οικογένειας και, κυρίως στην περίπτωση που το παιδί πηγαίνει πρώτη φορά στο σχολείο. Άλλωστε, το σχολείο αποτελεί μια περίοδο ορόσημο, που οριοθετεί το πέρασμα από τη νηπιακή στην παιδική ηλικία. Όπως κάθε μεταβατική φάση, ενέχει συναισθηματικές δυσκολίες που μπορούν να ξεπεραστούν εύκολα με την καθοδήγηση του γονιού.
Τα άτομα με ειδικές ανάγκες ζουν συνήθως μέσα στην οικογένειά τους και η παρουσία τους έχει αντίκτυπο στη δομή αυτής της οικογένειας. Το παρόν άρθρο ασχολείται με ένα θέμα λίγο παραμελημένο, αλλά πολύ σημαντικό: την ψυχική και συναισθηματική κατάσταση των υγιών αδερφών των ατόμων με αναπηρία.
Το έντονο σχολικό πρόγραμμα και ο ρυθμός που επιβάλλει, συχνά στερούν από τα παιδιά τη χαρά που προσφέρει η ανάγνωση ενός παιδικού βιβλίου. Το παιδάκι που τρέχει από το σχολείο στα ιδιαίτερα κι έχει να μελετήσει και να κάνει εργασίες στο σπίτι για την άλλη μέρα ζει ένα κουραστικό σχολικό πρόγραμμα, το οποίο συνήθως εξισώνει την έννοια του βιβλίου με τη μελέτη και τη σκληρή δουλειά.
Είναι φορές που στην “καριέρα” του ως γονιός έρχεται κανείς αντιμέτωπος με μια πικρή αλήθεια που τον κάνει να ρωτήσει το παιδί του “πού το βρήκες αυτό;”. Το φαινόμενο των παιδιών και των εφήβων που “παίρνουν” από φιλικά ή συγγενικά σπίτια πράγματα που δεν τους ανήκουν, χωρίς σκοπό να τα επιστρέψουν, ή ακόμα και από μαγαζιά χωρίς να πληρώσουν, είναι αρκετά συχνό. Και βέβαια, είναι επίσης αρκετά ανησυχητικό.
Το πορτρέτο του υπερπροστατευτικού γονιού είναι λίγο πολύ γνωστό σε όλους: πρόκειται για το εκείνο το γονιό που τρέχει πίσω από το παιδί του και του βάζει χίλιες δυο απαγορεύσεις και κανόνες για να το προστατέψει, να το προφυλάξει, να σιγουρευτεί ότι δε θα πάθει κάτι κακό.
Είναι Δευτέρα πρωί, ώρα για πρωινό ξύπνημα και προετοιμασία για το σχολείο. Όμως, αντί να σηκωθεί και ν’ αρχίσει να ετοιμάζεται για το σχολείο, το παιδί σας παραμένει στο κρεβάτι, κουκουλώνεται και διαμαρτύρεται ότι το πονάει το κεφάλι του, η κοιλιά του, ότι έχει ζαλάδα ή τάση προς εμετό ή κάτι παρόμοιο.