Σύνδρομο De Quervain
Συγγραφέας Κυριάκος Δημητριάδης Γράφτηκε στις ,
Η πολύ επώδυνη στενωτική τενοντοελυτρίτιδα του 1ου ραχιαίου διαμερίσματος του χεριού είναι τόσο συχνή και κοινή στην ορθοπαιδική, όπου έχει και όνομα και λέγεται Νόσος του De Quervain. Ο De Quervain, Ελβετός χειρουργός περιέγραψε την πιο πάθηση το 1895. Πολύ συχνά ονομάζεται και mother’s hand γιατί είναι πολύ συχνό σε νεαρές μητέρες οι οποίες κρατούν πολλές ώρες το νεογέννητο.
Η πάθηση οφείλεται σε τενοντοελυτρίτιδα, σε φλεγμονή δηλαδή τενόντων αλλά και των ελύτρων τους που περικλείουν τους τένοντες.
Οι γυναίκες νοσούν συχνότερα από τους άντρες. Οι τένοντες που πάσχουν είναι ο μακρός απαγωγός και ο βραχύς εκτείνοντας τένοντας του αντίχειρα, μαζί με το έλυτρό τους. Οι τένοντες αυτοί είναι υπεύθυνοι για την απαγωγή και την έκταση του αντίχειρα και συμμετέχουν σε ποικιλία κινήσεων. Η αιτία της νόσου δεν είναι συγκεκριμένη, μπορεί να οφείλεται σε σύνδρομο υπερχρήσης, αλλά και σε κάποια ρευματοειδή ασθένεια. Τα συμπτώματα είναι πόνος κατά την χρήση του αντίχειρα και η δυσκολία στην σύλληψη αντικειμένων, ενώ πολλές φορές μπορεί να παρατηρηθεί και τοπικό οίδημα. Υπάρχουν συγκεκριμένα ορθοπαιδικά τεστ για την διαπίστωση της πάθησης αυτής.
Η θεραπεία μπορεί να είναι συντηρητική στα αρχικά στάδια με τοποθέτηση νάρθηκα ακινητοποίησης αντίχειρα, συστηματική παγοθεραπεία και τοπική αγωγή με αντιφλεγμονώδη κρέμα. Στις επίμονες περιπτώσεις δύναται να υπάρξει βελτίωση με φυσικοθεραπευτική αγωγή. Η τοπική έγχυση κορτιζόνης έχει συνήθως πολύ καλά αποτελέσματα, αλλά μπορεί μακροχρόνια να αποδυναμώσει τους τένοντες και να οδηγήσει μέχρι και σε αυτόματη ρήξη για αυτό δεν συνίσταται για περισσότερο από μια φορά.
Η οριστική θεραπεία της στενωτικής τενοντοελυτρίτιδας είναι στις υποτροπιάζουσες και χρόνιες περιπτώσεις η χειρουργική διάνοιξη του ελύτρου του 1ου ραχιαίου διαμερίσματος του χεριού. Η επέμβαση πραγματοποιείται υπό τοπική αναισθησία σε χειρουργεία ημέρας, χωρίς νοσηλεία. Μετεγχειρητικά ο ασθενής μπορεί να χρησιμοποιεί ελεύθερα το χέρι του χωρίς να το καταπονεί για δύο περίπου εβδομάδες. Τα αποτελέσματα της χειρουργικής επέμβασης είναι πολύ καλά σε ποσοστό 95%.
Κυριάκος Δημητριάδης,
Ορθοπαιδικός Χειρουργός – Τραυματολόγος
