Παθήσεις Ακρωμιοκλειδικής Άρθρωσης
Συγγραφέας Εμμανουήλ Μπριλάκης Γράφτηκε στις ,
Εξάρθρημα ακρωμιοκλειδικής
Οι τραυματισμοί της ακρωμιοκλειδικής άρθρωσης αποτελούν το 9% των τραυματισμών της ωμικής ζώνης και είναι πιο συχνοί στους άντρες. Συμβαίνουν μετά από άμεση πλήξη, ή μετά από πτώση πάνω στον ώμο. Η πάθηση χαρακτηρίζεται από πόνο στην πάνω επιφάνεια του ώμου, κυρίως όταν το χέρι σηκώνεται πάνω από το οριζόντιο επίπεδο ή έρχεται σε οριζόντια προσαγωγή. Επιπλέον είναι χαρακτηριστική η ασυμμετρία σε σύγκριση με τον άλλο ώμο.
Υπάρχουν 6 τύποι τραυματισμού της άρθρωσης από απλό διάστρεμμα έως σοβαρή ρήξη των συνδέσμων που την συγκρατούν:
Η θεραπεία για τους 2 πρώτους τύπους της πάθησης είναι συντηρητική και συνίσταται σε παγοθεραπεία, χρήση ΜΣΑΦ, αποχή από αθλητικές δραστηριότητες και απλή ανάρτηση για 3 εβδομάδες ενώ για τις υπόλοιπες περιπτώσεις επιβάλλεται η χειρουργική αποκατάσταση των συνδέσμων.
Οστεόλυση περιφερικού άκρου κλείδας
Συμβαίνει κυρίως σε αθλητές, όπως αρσιβαρίστες και ρίπτες, ή άτομα που χρησιμοποιούν το χέρι πάνω από το οριζόντιο επίπεδο. Είναι αποτέλεσμα επαναλαμβανόμενων μικρο-καταγμάτων που οδηγούν σε απορρόφηση του οστού και εκδηλώνεται με πόνο και ευαισθησία στην άνω επιφάνεια του ώμου.
Η θεραπεία είναι συνήθως συντηρητική και περιλαμβάνει τροποποίηση της δραστηριότητας ή της τεχνικής, χρήση ΜΣΑΦ ή εγχύσεις κορτικοστεροειδών. Σε περιπτώσεις που αποτυγχάνει η συντηρητική θεραπεία, σε πολύ ενεργά άτομα και σε αθλητές, η αντιμετώπιση είναι χειρουργική. Με αυτή γίνεται εκτομή του περιφερικού άκρου της κλείδας (0,5 – 1 εκ.) ανοικτά ή αρθροσκοπικά.
Αρθρίτιδα ακρωμιοκλειδικής
Η κατάσταση αυτή προκαλείται από την μεταφορά μεγάλων φορτίων σε μια μικρή περιοχή επαφής μετά από επαναλαμβανόμενες κινήσεις. Είναι πιο συνηθισμένη σε ηλικιωμένα άτομα αλλά συχνά εμφανίζεται και κ ατά τη 2η δεκαετία της ζωής. Προδιάθεση έχουν οι αθλητές ή τα άτομα που χρησιμοποιούν το χέρι πάνω από το οριζόντιο επίπεδο ή έχουν παλαιότερους τραυματισμούς στην περιοχή.
Εκδηλώνεται με πόνο στο άνω τμήμα του ώμου κατά την επαναλαμβανόμενη χρήση του μέλους πάνω από το οριζόντιο επίπεδο ή σε οριζόντια προσαγωγή.
Η θεραπεία είναι συνήθως συντηρητική και περιλαμβάνει τροποποίηση της δραστηριότητας ή της τεχνικής, χρήση ΜΣΑΦ, φυσικοθεραπεία ή εγχύσεις κορτικοστεροειδών. Σε περιπτώσεις που αποτυγχάνει η συντηρητική θεραπεία, σε πολύ ενεργά άτομα και σε αθλητές, η αντιμετώπιση είναι χειρουργική. Με αυτή γίνεται εκτομή του περιφερικού άκρου της κλείδας (0,5 – 1 εκ.) ανοικτά ή αρθροσκοπικά.
Ορθοπαιδικός χειρουργός
