Στυτική διαταραχή:
Συγγραφέας Βασίλειος Πρωτογέρου Γράφτηκε στις ,
Γιατρέ μου έχω φλεβική διαφυγή στο πέος, τι να κάνω;
Η φλεβική διαφυγή είναι ένα συχνό αίτιο στυτικής διαταραχής. Φυσιολογικά, η στύση επιτυγχάνεται με την πλήρωση του πέους με αίμα. Αυτό κατ’ αρχήν απαιτεί ακέραιες και λειτουργικές αρτηρίες οι οποίες θα φροντίσουν για την αυξημένη παροχή αίματος αλλά παράλληλα πρέπει να διακοπεί και το «άδειασμα» του αίματος από το πέος μέσω των φλεβών έτσι ώστε σιγά σιγά το πέος να γεμίσει με αίμα και να σκληρύνει.
Στα αρχικά στάδια της στύσης παρατηρείται ροή του αίματος προς τις φλέβες κάτι που είναι απολύτως φυσιολογικό αφού η ροή του αίματος σε όλα τα όργανα ακολουθεί την πορεία «αρτηρία-όργανο-φλέβαα». Έτσι το άδειασμα αυτό δε διακόπτεται απότομα αλλά σιγά σιγά, καθώς ενεργοποιούνται και κλείνουν οι «βαλβίδες» του πέους. Στην πραγματικότητα βαλβίδες δεν υπάρχουν αλλά το ίδιο το τοίχωμα του πέους προκαλεί το «φράξιμο» των φλεβών καθώς γεμίζει από αίμα. Αν για οποιοδήποτε λόγο το «φράξιμο» αυτό των φλεβών δεν επιτευχθεί, το αίμα συνεχίζει να ρέει προς τις φλέβες και έτσι εμφανίζεται το φαινόμενο της «φλεβικής διαφυγής». Το πέος συμπεριφέρεται σαν ένα τρύπιο δοχείο που ενώ το γεμίζεις, αυτό συνεχίζει να αδειάζει. Το τελικό αποτέλεσμα είναι συνήθως ένα πέος φουσκωμένο μεν αλλά όχι αρκετά σκληρό και συχνά «πέφτει» νωρίτερα.
Είναι λοιπόν αυτό ένα είδος πάθησης; Η απάντηση είναι πως είναι πιο πολύ σύμπτωμα, κλινικό εύρημα και όχι πάθηση. Είναι σαν να λέμε πως κάποιος βήχει. Αυτό μπορεί να σημαίνει ένα σωρό διαφορετικά πράγματα: από ένα απλό κρύωμα μέχρι μια πνευμονία, φυματίωση ή και καρκίνο. Έτσι λοιπόν αν κάποιος άντρας δεν μπορεί να έχει στύση και οι εξετάσεις δείξουν φλεβική διαφυγή αυτό μπορεί να κρύβει ένα σωρό διαφορετικά πράγματα.
Συχνά το αίτιο μπορεί να είναι καθαρά ψυχολογικό. Είναι αρκετά πολύπλοκο για να εξηγηθεί με δυό λέξεις, αλλά όταν λέμε ότι κάποιος έχει στυτική διαταραχή για ψυχολογικούς λόγους προφανώς κάποιος μηχανισμός ενεργοποιείται στο σώμα και εμποδίζει την επίτευξη στύσης. ‘Ένας από τους μηχανισμούς αυτούς με τους οποίους η κακή ψυχολογία παρεμποδίζει τη στύση είναι και η μη σύγκλιση των «βαλβίδων» αυτών. Στην περίπτωση αυτή δεν πάσχει το πέος αλλά η αλληλουχία των γεγονότων που συμβαίνει στο σώμα μας για να πραγματοποιηθεί η στύση, δεν γίνεται σωστά. Με άλλα λόγια το πέος είναι υγιές αλλά δεν παίρνει τα σωστά μηνύματα από το σώμα.
Ένα άλλο αίτιο μπορεί να είναι μια ορμονική διαταραχή. Έχει διαπιστωθεί πως σε μη φυσιολογικό ορμονικό περιβάλλον το πέος δε λειτουργεί σωστά. Αν θέλαμε να το περιγράφαμε με μηχανικούς όρους θα λέγαμε ότι δεν είναι «καλολαδωμένο». Όπως ένα σκουριασμένο εργαλείο κολλάει, έτσι και το πέος δυσκολεύεται να αποδώσει σωστά. Συχνά μόλις διορθώσουμε το ορμονικό πρόβλημα τότε η φλεβική διαφυγή εξαφανίζεται.
Άλλοτε όμως το ίδιο το πέος έχει πρόβλημα. Κατασκευαστικά υπάρχει κάποια βλάβη είτε εκ γενετής είτε κι επίκτητη που προκαλεί δυσλειτουργία στο πέος. Ο ιστός του πέους εσωτερικά εμφανίζει αλλοιώσεις, το κολλαγόνο του πέους διαταράσσεται και το πέος χάνει την ελαστικότητα του και τη φυσιολογική του λειτουργία. Άλλοτε το μυϊκό στοιχείο εξασθενεί, υποστρέφει και αναπτύσσεται ινώδης ιστός οπότε το πέος πλέον δυσλειτουργεί.
Το τι ακριβώς συμβαίνει δεν είναι εύκολο να διαπιστωθεί. Υπάρχουν τρόποι όμως που ο έμπειρος ουρολόγος/ ανδρολόγος μπορεί να πιθανολογήσει τι ακριβώς συμβαίνει. Αυτό είναι σημαντικό γιατί άλλη θεραπεία χρειάζεται κάποιος που έχει φλεβική διαφυγή για ψυχολογικούς λόγους και άλλη κάποιος που έχει βλάβη κατασκευαστική στο πέος.
Είναι επικίνδυνη κατάσταση η φλεβική διαφυγή; Σε αντίθεση με τη βλάβη των αρτηριών του πέους που μπορεί να κρύβει αυξημένο κίνδυνο εμφράγματος, η φλεβική διαφυγή δε δείχνει να σχετίζεται τουλάχιστον με τα μέχρι τώρα δεδομένα με κάτι τέτοιο εκτός αν συνυπάρχει ήδη αρτηριακή/ενδοθηλιακή διαταραχή.
Επίσης, αν κάποιος έχει μικρού βαθμού φλεβική διαφυγή και παράλληλα πολύ καλή αρτηριακή αιμάτωση, τότε το πέος γεμίζει πιο γρήγορα από ότι αδειάζει και η στύση σε γενικές γραμμές διατηρείται. Έτσι κάποιος μπορεί να έχει καλή στύση παρότι υπάρχει φλεβική διαφυγή και αυτό μπορεί να κρατήσει μέχρις ότου είτε η αιμάτωση διαταραχθεί ή η φλεβική διαφυγή αυξηθεί.
Έτσι λοιπόν αν το τρίπλεξ του πέους μετά την ένεση αγγειοδιασταλτικών ουσιών δείξει φλεβική διαφυγή πρέπει να γίνει προσπάθεια να διαπιστωθεί, αν είναι εφικτό αυτό, τι ακριβώς κρύβει αυτή η φλεβική διαφυγή. Κάποιες περιπτώσεις με την κατάλληλη θεραπεία μπορεί να αντιμετωπιστούν κάποιες όμως θα χρειαστούν τελικά χειρουργική αντιμετώπιση.
