Τι είναι η Σπονδυλολίσθηση!
Συγγραφέας Λυκούργος Κολλίντζας Γράφτηκε στις ,
Σπονδυλολίσθηση σημαίνει ότι ένας σπόνδυλος ολισθαίνει πάνω σε έναν άλλο. Πρόκειται για μη φυσιολογική μετατόπιση πέρα από το όρια της φυσιολογικής κίνησης της σπονδυλικής στήλης. Δεν έχει σχέση με μετατόπιση μεσοσπονδύλιου δίσκου.
Μπορεί να συμβεί σε οποιαδήποτε περιοχή της σπονδυλικής στήλης αλλά πιο συχνά συμβαίνει στην οσφυϊκή μοίρα.
Εξ’ορισμού σημαίνει μηχανική αστάθεια που προϋπήρξε και σταθεροποιήθηκε ή υπάρχει και εξελίσσεται. Σε κάθε περίπτωση υπάρχει διαφορετική συμπτωματολογία.
Τύποι σπονδυλολίσθησης
Σύμφωνα με την αιτιολογική ταξινόμηση του Wiltse, μπορούμε να χαρακτηρίσουμε την σπονδυλολίσθηση ως δυσπλαστική, ισθμική (ή σπονδυλολυτική), εκφυλιστική, τραυματική και παθολογική. Η δυσπλαστική μορφή είναι αναπτυξιακή διαταραχή του αναπτυσσόμενου σκελετού που αφορά παιδιά και εφήβους.
Στους ενήλικες πιο συχνά μας απασχολεί η ισθμική (ή σπονδυλολυτική) και η εκφυλιστική σπονδυλολίσθηση.
Η εκφυλιστική σπονδυλολίσθηση οφείλεται στη γήρανση των σταθεροποιητικών στοιχείων της σπονδυλικής στήλης. Αρχικά εκφυλίζεται ο μεσοσπονδύλιος δίσκος, ο οποίος χάνει τη σταθεροποιητική του λειτουργία με αποτέλεσμα να επιβαρύνονται οι οπίσθιες αρθρώσεις και να χαλαρώνουν ο αρθρικός θύλακος και οι σύνδεσμοι με αποτέλεσμα την ολίσθηση. Αυτό προκαλεί πόνο στην περιοχή της μέσης (οσφυαλγία) και μερικές φορές ερεθισμό των νευρικών ριζών και πόνο στα πόδια. Εάν ο οργανισμός καταφέρει και σταθεροποιήσει την κατάσταση ο πόνος μπορεί να σταματήσει και ο ασθενής να γίνει ασυμπτωματικός.
Η ολίσθηση σε συνδυασμό με την οστική υπερτροφία που δημιουργεί ο οργανισμός στην προσπάθεια του να σταθεροποιήσει την κατάσταση, οδηγεί συχνά σε στένωση του σπονδυλικού σωλήνα και πίεση των νεύρων. Αυτό ονομάζεται σπονδυλική στένωση και εκδηλώνεται με πόνο στα πόδια μετά από βάδιση άλλοτε άλλης απόστασης.
Η σπονδυλολυτική σπονδυλολίσθηση ξεκινάει με ένα κάταγμα (σπάσιμο) σε μια περιοχή του σπονδύλου που λέγεται ισθμός. Με το σπάσιμο αυτό διαχωρίζονται οι αρθρώσεις από το σώμα του σπονδύλου με αποτέλεσμα να μπορεί το σώμα του σπονδύλου να γλιστρήσει προς τα εμπρός. Το κάταγμα συμβαίνει συνήθως στην εφηβική ηλικία αλλά πολλές φορές η ολίσθηση γίνεται αρκετά αργότερα όταν και οι άλλοι σταθεροποιητικοί μηχανισμοί αποτύχουν.
Στον τύπο αυτό επικρατεί ο πόνος στη μέση και όχι η συμπτωματολογία της σπονδυλικής στένωσης γιατί λόγω του παθοφυσιολογικού μηχανισμού της σπονδυλολίσθησης, ο σπονδυλικός σωλήνας διευρύνεται και δεν στενεύει. Μπορεί να υπάρχει και πόνος με αδυναμία στα πόδια από πίεση και διάταση των νευρικών ριζών. Στην περίπτωση αυτή είναι λάθος να γίνει πεταλεκτομή χωρίς σπονδυλοδεσία.
Αντιμετώπιση
Πολλές φορές η σπονδυλολίσθηση είναι ασυμπτωματική και δεν χρειάζεται καμμιά αντιμετώπιση. Όταν όμως υπάρχουν συμπτώματα που δεν υποχωρούν έχει ρόλο η φυσικοθεραπεία και η άσκηση. Είναι ανέφικτο οι φυσικοθεραπευτές να επαναφέρουν τους σπονδύλους στη θέση τους. Μπορούν όμως να μετριάσουν τον πόνο, να διορθώσουν την ανταλγική στάση του σώματος και να ενισχύσουν το μυϊκό σύστημα δίνοντας χρόνο στον οργανισμό να σταθεροποιήσει την ολίσθηση. Εάν αυτό δεν είναι ανεκτό από τον ασθενή λόγω της διάρκειας ή της έντασης ή και της σοβαρότητας της κατάστασης, η λύση είναι χειρουργική. Η σπονδυλοδεσία που σήμερα γίνεται με τη χρήση διαυχενικών βιδών με τεχνικές ελάχιστης επεμβατικότητας έχει μικρή νοσηρότητα και επιταχύνει τη φυσική ιστορία της νόσου. Δεν είναι κάτι αφύσικο, προσφέρει ανακούφιση από τους πόνους και μια φυσιολογική ζωή χωρίς περιορισμούς.
