Αρθριτικά : δεν είναι ακατανίκητα.
Συγγραφέας Αχιλλέας Γεωργιάδης Γράφτηκε στις ,
Υπάρχει, δυστυχώς, η λανθασμένη άποψη ότι τα αρθριτικά είναι πάθηση των γέρων και επομένως, θα πρέπει να μάθουν να ζουν με την πάθηση τους ως το τέλος. Λάθος. Πρώτον, δεν είναι πάθηση των ηλικιωμένων, αλλά και των μεσηλίκων και δεύτερον, με την εξέλιξη της επιστήμης οι πιθανότητες να μετριαστούν τα συμπτώματα και να βελτιωθεί η ποιότητα της ζωής των πασχόντων είναι πολύ μεγάλες. Γεγονός, πάντως, είναι ότι η οστεοαρθρίτιδα έχει πάρει μορφή επιδημίας και πλήττει έναν στους πέντε παγκοσμίως.
Τα τελευταία χρόνια οι περιπτώσεις οστεοαρθρίτιδας ή αρθριτικών, όπως είναι γνωστά, αυξήθηκαν υπερβολικά. Όπως έδειξαν μελέτες, ένα στα πέντε άτομα πάσχει από αρθριτικά και τα στοιχεία δείχνουν ότι μέχρι το 2020 η αναλογία θα είναι ένα στα τρία. Δηλαδή, σε μερικά χρόνια κάθε οικογένεια θα έχει και κάποιον ασθενή με χρόνιο πρόβλημα στις αρθρώσεις του. Τα αρθριτικά (οστεοαρθρίτιδα) είναι χρόνια νόσος που αφορά μεσήλικους ή ηλικιωμένους, και προσβάλλουν τόσο τις περιφερικές αρθρώσεις (γόνατα, χέρια κ.λπ.) όσο και τη σπονδυλική στήλη (αυχενικό σύνδρομο, οσφυαλγία κ.λπ.). Εξελίσσονται με κρίσεις που διαρκούν από ένα έως τέσσερις μήνες και υφέσεις που διαρκούν μήνες ή χρόνια. Η χρόνια φθορά των αρθρώσεων θα καταλήξει σε πλήρη καταστροφή τους, αν δεν παρέμβουμε προληπτικά ή φαρμακευτικά.
Αντιθέτως, τα ρευματικά (φλεγμονώδεις αρθρίτιδες), με κύριο αντιπρόσωπο τη ρευματοειδή αρθρίτιδα (παραμορφωτική αρθρίτιδα), αλλά και τις νόσους του κολλαγόνου (ερυθηματώδης λύκος κ.ά), είναι νόσοι κάθε ηλικίας και μπορούν να προσβάλλουν ακόμη και μικρά παιδιά.
Σ’αυτές τις νόσους η προσβολή των αρθρώσεων συνδυάζεται με πυρετό, αδυναμία κ.λπ, αλλά και προσβολή άλλων οργάνων, όπως τα νεφρά, το δέρμα, τα μάτια, η καρδιά κ.ά.
Η θεραπεία τους είναι δύσκολη, διαρκεί μεγάλο χρονικό διάστημα και αποτελείται από συνδυασμό ειδικών φαρμάκων, στον οποίο προστίθεται πολλές φορές και η κορτιζόνη.
Ο ασθενής πρέπει να επισκεφθεί ειδικό γιατρό, ώστε να διαγνωστεί αν πάσχει από αρθριτικά ή ρευματικά. Στη δεύτερη περίπτωση η κατάσταση είναι σοβαρή ακόμη και για τη ζωή του ασθενούς.
Ο πόνος στα αρθριτικά διαφέρει ανάλογα με τη φάση της νόσου. Σε κρίση, η άρθρωση είναι πρησμένη, ζεστή, λίγο κόκκινη και δύσκαμπτη. Ο πόνος διαρκεί όλο το 24ωρο και πολλές φορές ξυπνά τον ασθενή τις πρώτες πρωινές ώρες. Σε χρόνια φάση, ο πόνος εμφανίζεται όταν κουραστεί η άρθρωση και είναι εντονότερος το απόγευμα.
Χαρακτηριστικό των αρθριτικών είναι ο πόνος εκκίνησης στα γόνατα ή τα ισχία. Δηλαδή, όταν ο ασθενής παραμείνει πολλή ώρα ακίνητος και πάει να σηκωθεί, αισθάνεται ισχυρό πόνο στην αρχή της βάδισης και δυσκολεύεται να περπατήσει. Ύστερα, όμως, από μερικά βήματα, η άρθρωση ελευθερώνεται και ο ασθενής περπατάει πλέον σχετικά ελεύθερα.
Παλαιοί τραυματισμοί είναι συνηθισμένα αίτια οστεοαρθρίτιδας και καταλήγουν σχεδόν πάντα σε μετατραυματική αρθρίτιδα.
Η χορήγηση φαρμάκων διαφέρει ανάλογα με τη φάση στην οποία βρίσκεται η νόσος. Όταν υπάρχει έντονη κρίση αρθρίτιδας, τότε χορηγούμε χωρίς αναβολή αντιφλεγμονώδη φάρμακα σε επαρκείς δόσεις. Τα αντιφλεγμονώδη φάρμακα αποτελούν εξέλιξη της ασπιρίνης. Έχουν πολύ καλύτερο θεραπευτικό αποτέλεσμα και πειράζουν πολύ λιγότερο από την ασπιρίνη το στομάχι. Όταν ο πόνος είναι έντονος, τα συνδυάζουμε με απλά παυσίπονα, όπως η παρακεταμόλη. Η χρήση των αντιφλεγμονωδών έχει γενικευθεί, εδώ και περίπου 35 χρόνια, και μερικά από αυτά, συνήθως τα παλαιότερα, όπως η δικλοφενάκη, θεωρούνται εξαιρετικά ασφαλή, διότι έχουν χρησιμοποιηθεί σε εκατομμύρια ανθρώπους.
Σε ασθενείς με ευαίσθητο στομάχι συγχορηγούμε και φάρμακα που το προστατεύουν (όπως ρανιτιδίνη ή ομεπραζόλη). Σε ασθενείς με έλκος στομάχου ή δωδεκαδάκτυλου η χορήγηση αντιφλεγμονωδών φαρμάκων είναι πολύ επικίνδυνη, διότι εύκολα οι ασθενείς αυτοί κάνουν γαστρορραγία ή διάτρηση στομάχου. Σε αυτούς θεραπεύουμε πρώτα το έλκος, φαρμακευτικά ή χειρουργικά, και μετά δίνουμε αντιφλεγμονώδη φάρμακα. Σε κρίση αρθρίτιδας, όταν αυτή αφορά μία άρθρωση, συστήνεται η ενδαρθρική ένεση κορτιζόνης, η οποία δεν έχει παρενέργειες όταν γίνει σωστά.
Τελευταία, χρησιμοποιούμε μαζί με τα αντιφλεγμονώδη και εξειδικευμένα φάρμακα για τα αρθριτικά που σταματούν την εξέλιξη της νόσου. Τέλος, καλά αποτελέσματα έχει δώσει και η ενδαρθρική χορήγηση ουσιών, όπως το υαλουρονικό οξύ. Περισσότερα φάρμακα αναμένονται στο προσεχές μέλλον.
Πρέπει να τονιστεί, ακόμη, ότι η φυσιοθεραπεία αλλά και η ορθοπεδική χειρουργική έχουν εξελιχθεί εντυπωσιακά, επιδιορθώνοντας και θεραπεύοντας αποτελεσματικά πολλές περιπτώσεις οστεοαρθρίτιδας.
Σημαντικό είναι να φύγει επιτέλους από το μυαλό των ασθενών, αλλά και πολλών γιατρών, η λανθασμένη άποψη ότι τα αρθριτικά είναι για τους γέρους και πρέπει να μάθουν να ζουν με αυτά μέχρι να πεθάνουν. Η άποψη αυτή έχει ταλαιπωρήσει και ταλαιπωρεί πολλούς ασθενείς που αφού κάνουν μια ή δυο θεραπευτικές προσπάθειες, τα εγκαταλείπουν όλα και υπομένουν τη μοίρα τους. Τα τελευταία 50 χρόνια η ιατρική προσέφερε στον άνθρωπο περίπου 25 χρόνια επιπλέον ζωής, ας βοηθήσουμε ώστε η ποιότητα ζωής των χρόνων αυτών να γίνει καλύτερη.
http://fysiki-iasi.blogspot.gr/
