Γιατί ζούμε περισσότερο από τους γονείς μας;
Συγγραφέας Νίκος Μπαιμπάς Γράφτηκε στις ,
ΘEMA: βελτίωση βιοτικού επιπέδου
πρόλογος
Σημαντική αύξηση έχει παρουσιάσει τα τελευταία χρόνια το προσδόκιμο επιβίωσης των Ελλήνων, με τους άνδρες να ζουν πλέον μέχρι τα 77 τους και τις Ελληνίδες να παραμένουν ζωηρές και ακμαίες έως και τα 82 τους χρόνια!
βασικό
Ο τρόπος ζωής και διατροφής είναι πολύ χειρότερος από εκείνον των προγόνων μας. Άγχος, κακή διατροφή και καθιστική ζωή, συνθέτουν ένα δυσοίωνο παζλ παχυσαρκίας και συνοδών παθήσεων που μας «κόβουν» πολλά χρόνια ζωής. Παρ’ όλα αυτά, το προσδόκιμο επιβίωσης μας κινείται διαρκώς ανοδικά.
Το προσδόκιμο επιβίωσης των Ελλήνων, αγγίζει πλέον τα 77 έτη για τους άνδρες και τα 82 για τις γυναίκες. Σύμφωνα με στοιχεία από 52 χώρες, το 40-60% αυτής της αύξησης, έχει να κάνει με την κυκλοφορία νέων φαρμάκων και τις προόδους που έχουν σημειωθεί στη θεραπεία και στην πρόληψη των καρδιαγγειακών νοσημάτων και του καρκίνου.
Τα στοιχεία παρουσίασε ο ιατρικός Διευθυντής της Pfizer Hellas, κ. Νίκος Μπαϊμπάς, MD, PhD, στο πλαίσιο πρόσφατης επιστημονικής εκδήλωσης, τονίζοντας πως σημαντικό ρόλο έχει παίξει επίσης η έγκαιρη πρόσβαση των Ελλήνων ασθενών στην διαρκώς εξελισσόμενη φαρμακευτική καινοτομία, αλλά και η εφαρμογή πολιτικών υγείας προσανατολισμένων στην πρόληψη. Τα δύο τελευταία στοιχεία αποτελούν και τις συνθήκες, υπό τις οποίες το επίπεδο υγείας του ελληνικού πληθυσμού, δεν αποκλείεται στο άμεσο μέλλον, να βελτιωθεί ακόμη περισσότερο.
Φάρμακα
Η φαρμακευτική καινοτομία του σήμερα μπορεί και επιβραδύνει την εξέλιξη νοσημάτων, μπορεί να αναστείλει και να υποστρέψει τις οργανικές βλάβες που προκαλούν οι διάφορες παθήσεις. Την ίδια ώρα, καθιστά διαθέσιμες στους γιατρούς (άρα και στους ασθενείς) πολλαπλές θεραπευτικές επιλογές, με λιγότερες ανεπιθύμητες ενέργειες. Έτσι, η ποιότητα ζωής των τελευταίων βελτιώνεται και η επιβίωση παρατείνεται. Συγκεκριμένα:
* Η στεφανιαία θνησιμότητα έχει μειωθεί την τελευταία δεκαετία στη χώρα μας έως και 30%, λόγω της χρήσης νέων φαρμάκων (κυρίως στατινών) και θεραπευτικών παρεμβάσεων.
Ωστόσο, τα καρδιαγγειακά νοσήματα εξακολουθούν να αποτελούν την κύρια αιτία θανάτου (55% της συνολικής θνησιμότητας) και οι καρδιαγγειακοί παράγοντες κινδύνου διατηρούνται σε υψηλά επίπεδα, υποδηλώνοντας ότι υπάρχει ακόμα σημαντική ανάγκη για φαρμακευτική καινοτομία και εντατικοποιημένη θεραπευτική παρέμβαση.
Γι΄ αυτό και η έρευνα βαδίζει πλέον, με τη βοήθεια και της Γενετικής, προς αυτό που λέμε εξατομικευμένη προσέγγιση. «Τα περιθώρια βελτίωσης δεν έχουν εξαντληθεί, η έρευνα πρέπει να συνεχιστεί», υπογράμμισε ο κ. Μπαϊμπάς.
* Όσον αφορά στον καρκίνο, την τελευταία 20ετία η συχνότητα εμφάνισης νεοπλασιών έχει σχεδόν διπλασιαστεί, η θνησιμότητα από καρκίνο όμως, δεν παρουσίασε ανάλογη αύξηση. Αντίθετα, παρέμεινε σταθερή στο 24% περίπου των συνολικών θανάτων. Αν, δηλαδή, το 1990 είχαμε 14 νέα περιστατικά καρκίνου του πνεύμονα και 50 θανάτους από αυτήν την αιτία, 15 χρόνια αργότερα, δηλαδή το 2005, είχαμε 89 νέα περιστατικά και 69 θανάτους από αυτόν τον καρκίνο.
Αυτό θεωρείται αποτέλεσμα των πρόσφατων θεραπευτικών εξελίξεων στην ογκολογία, που έχουν αυξήσει την επιβίωση των καρκινοπαθών, και συγκεκριμένα: των νέων θεραπευτικών κατηγοριών που έχουν επιστρατευτεί στη «μάχη» κατά του καρκίνου (ορμονοθεραπεία, αντισώματα, βιολογικοί παράγοντες), αλλά και της εξέλιξης στον τρόπο χορήγησης αυτών των θεραπειών.
«Για τη μείωση της νοσηρότητας και της θνησιμότητας από καρκίνο, κάποιες φορές δεν χρειάζεσαι μια νέα θεραπεία, χρειάζεσαι απλώς βελτίωση στον τρόπο χορήγησής της», τόνισε ο κ. Μπαϊμπάς.
Λοιμώδη και άλλα νοσήματα
Στα λοιμώδη νοσήματα, νέες φαρμακευτικές αλλά και προληπτικές παρεμβάσεις, όπως οι εμβολιασμοί, έχουν μειώσει τη θνητότητα και τη νοσηρότητα, ενώ πληθώρα σπάνιων νοσημάτων (orphan diseases), που αφορούν περίπου 36 εκατομμύρια Ευρωπαίους, αντιμετωπίζονται σήμερα με θεαματικά αποτελέσματα χάρη σε καινοτόμα φάρμακα που αναπτύχθηκαν την τελευταία δεκαετία.
Μέσα σε 10 χρόνια, από 3 φάρμακα που υπήρχαν για τις λεγόμενες σπάνιες παθήσεις, υπάρχουν πλέον διαθέσιμες 55 θεραπείες!
Όσο για τα νοσήματα που προκαλούν σοβαρή αναπηρία και έκπτωση της ποιότητας ζωής, όπως οι αρθρίτιδες, νέες, καινοτόμες θεραπείες (νεώτερα αντιφλεγμονώδη φάρμακα και βιολογικοί παράγοντες) προσφέρουν ανακούφιση από συμπτώματα και καθυστερούν την εξέλιξη τους.
Τέλος, σε νοσήματα όπως η σχιζοφρένεια, νέα φάρμακα με μειωμένες ανεπιθύμητες ενέργειες διευκολύνουν την κοινωνική επανένταξη των ασθενών και την από-ϊδρυματοποίησή τους.
Όλα τα παραπάνω, μας οδηγούν αβίαστα στο συμπέρασμα ότι οι καινοτόμες θεραπείες ωφελούν …σοβαρά την υγεία.
«Γι’ αυτό το λόγο, οποιοσδήποτε περιορισμός στην υιοθέτηση των καινοτόμων θεραπειών από το σύστημα υγείας για λόγους άμεσου κόστους πρέπει να συνεκτιμήσει τα μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα οικονομικά οφέλη που προκύπτουν από τη μειωμένη χρήση υπηρεσιών υγείας λόγω καλύτερου ελέγχου ή πρόληψης των νοσημάτων», σημείωσε ο κ. Μπαϊμπάς.
