Συγγραφέας iator Γράφτηκε στις ,
Είναι το κατεξοχήν ενδοκυττάριο κατιόν (φορτισμένο με “+” ιόν, αν σε ενδιαφέρει) σε αντίθεση με το Νάτριο που είναι το κατεξοχήν εξωκυττάριοκατιόν
(Αν Θες Να Το Μάθεις Χρησιμοποίησε Το Μνημονικό Κανόνα MAD: ΚΙΝΟ = Κάλιο Ιn, Νάτριο Out).
Αυτά Τα Δύο, (Πρέπει Να) Βρίσκονται Σε Ισορροπία. Βρίσκεται άφθονο μέσα στα ερυθρά αιμοσφαίρια (ερυθροκύτταρα). Υπερκαλιαιμία (πάνω από 5,2 mEq/L) εμφανίζεται
* σε κρίσεις της νόσου του Adisson,
Συγγραφέας iator Γράφτηκε στις ,
Υπονατριαιμία (κάτω από 135 mEq/L) μπορεί να προκληθεί από απώλεια Νατρίου, περίσσεια νερού ή μεταβολές του Καλίου. Σημαντική απώλεια Νατρίου μπορεί να συμβεί από το πεπτικό σύστημα σε παρατεταμένους εμετούς ή διάρροια, από τα νεφρά
Κολικός Χοληφόρων – Χολολιθίαση.
ΚΟΛΙΚΟΣ ΧΟΛΗΦΟΡΩΝ Ο κολικός χοληφόρων είναι το πλεόν συχνό σύμπτωμα της χολολιθίασης με το 75% των συμπτωματικών ασθενών να αναζητούν ιατρική βοήθεια [...]
Τι είναι η Μεταβολομική Ανάλυση;
Ο μεταβολισμός είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με την υγεία και με τις ανθρώπινες ασθένειες. Η υψηλής ποιότητας αναπαράσταση του μεταβολισμού σε κλίμακα [...]
Γλυκόζη και εγκεφαλική λειτουργία
Η γλυκόζη είναι ένα είδος σακχάρου, από το οποίο εξαρτάται ο εγκέφαλος για την παροχή «καυσίμων». Μελέτες δείχνουν ότι απότομες μειώσεις στη [...]
Συγγραφέας iator Γράφτηκε στις ,
Αποτελεί την κύρια εξέταση για την οξεία παγκρεατίτιδα. Αμυλάση άνω του διπλάσιου του ανώτερου
Συγγραφέας iator Γράφτηκε στις ,
Σε φυσιολογικά ούρα βρίσκονται 1-3 κατά οπτικό πεδίο πυοσφαίρια (30.000-1.000.000 12/ωρο). Αυτά προέρχονται από οποιοδήποτε σημείο του ουροποιητικού αλλά συχνά από το κατώτερο τμήμα ή ακόμα και από προσμίξεις από το γεννητικό σύστημα στις γυναίκες.
Τα πυοσφαίρια από φλεγμονή στο νεφρικό παρέγχυμα είναι μεγαλύτερα από τα συνηθισμένα, με πυρήνα πολύμορφο και πρωτόπλασμα γεμάτο από κοκκία από «βραούνειο» κίνηση. Σε μειωμένο φωτισμό του οπτικού πεδίου αυτά λάμπουν γι’ αυτό και λέγονται «στίλβοντα» (glitter cells)
Σε λοιμώξεις των κατώτερων ουροφόρων οδών, τα πυοσφαίρια είναι επίσης άφθονα αλλά είναι μικρά συμπαγή και δεν στίλβουν.
Στη φυματίωση του νεφρού ανευρίσκεται χαρακτηριστική στείρα πυουρία.
Συγγραφέας iator Γράφτηκε στις ,
Γλυκόζη εμφανίζεται στα ούρα είτε γιατί το ποσό του σακχάρου στο αίμα είναι πολύ μεγάλο ώστε να παρακάμπτεται ο ουδός (πάνω από 180 mg%) δηλαδή η απορροφητική δυναμικότητα των νεφρικών σωληναρίων, είτε γιατί υπάρχει στα νεφρικά σωληνάρια λειτουργική ή ανατομική βλάβη, ώστε να μη γίνεται η επαναρρόφηση της γλυκόζης.
Ο ουδός της γλυκόζης δεν είναι ο ίδιος για όλους τους ανθρώπους. Στο διαβήτη ελαττώνεται με τα χρόνια και μάλιστα ελαττώνεται αν υπάρχει αρτηριοσκλήρυνση.
Με χρήση ταινιών παίρνουμε ψευδώς θετικά αποτελέσματα μετά από λήψη μεγάλης ποσότητας ασπιρίνης, κεφαλοσπορίνης ή ασκορβικού οξέος.
Συγγραφέας iator Γράφτηκε στις ,
Το ποσό που φυσιολογικά χάνεται στα ούρα είναι ελάχιστο, από 10 έως 150 mg/24ωρο και μετράται με συλλογή ούρων 24ωρου. Το λεύκωμα των ούρων είναι κατά κανόνα σφαιρίνες και λιγότερο λευκωματίνες.
Μικρή ή μεγάλη αύξηση της ποσότητας των λευκωμάτων αλλά και διαταραχή της ποσοτικής σχέσης μεταξύ των διαφόρων λευκωμάτων των ούρων παρατηρείται στις παρακάτω καταστάσεις:
Συγγραφέας iator Γράφτηκε στις ,
Πως χρησιμοποιείται;
Ο προσδιορισμός της γλυκόζης στο αίμα ζητείται για να μετρηθεί η ποσότητα της γλυκόζης στο αίμα τη στιγμή ακριβώς της συλλογής του αίματος. Χρησιμοποιείται για να εντοπίσει την υπεργλυκαιμία (hyperglycemia) και την υπογλυκαιμία (hypoglycemia) και για να συμβάλλει στη διάγνωση του διαβήτη (diabetes). Η γλυκόζη του αίματος μπορεί να μετρηθεί μετά από νηστεία (το δείγμα συλλέγεται μετά από νηστεία 8 έως 10 ωρών), τυχαία (οποτεδήποτε), μετά από γεύμα, και/ή στα πλαίσια μίας καμπύλης ζαχάρου. Μία καμπύλη ζαχάρου είναι μία σειρά προσδιορισμών γλυκόζης αίματος. Συλλέγεται δείγμα γλυκόζης μετά από νηστεία.
Συγγραφέας iator Γράφτηκε στις ,
Γνωστό ως: Β-τύπου Νατριουρητικό Πεπτίδιο, proBNP
Επιστημονική ονομασία: Εγκεφαλικό Νατριουρητικό Πεπτίδιο, N-αμινοτελικό άκρο της προορμόνης του Εγκεφαλικού Νατριουρητικού Πεπτιδίου
Πώς χρησιμοποιείται;
Τόσο το BNP όσο και το NT-proBNP μπορεί να παραγγελθούν επικουρικά στην διάγνωση της καρδιακής ανεπάρκειας και στην εκτίμηση της βαρύτητας αυτής. Υπάρχουν ποικίλα αίτια εκδήλωσης καρδιακής ανεπάρκειας. Επί του παρόντος, η κατάσταση αυτή διαγνώσκεται από συμπτώματα όπως πρήξιμο στα πόδια (οίδημα), δυσκολία στην αναπνοή, λαχάνιασμα, και κόπωση, εκ παραλλήλου με ακτινογραφία θώρακος και έναν υπερηχογραφικό έλεγχο που ονομάζεται ηχοκαρδιογράφημα. Ακόμη όμως και αν διαθέτει κανείς τις πληροφορίες αυτές, η καρδιακή ανεπάρκεια συχνά συγχέεται με άλλες καταστάσεις. Ο προσδιορισμός των επιπέδων τόσο του BNP όσο και του NT-proBNP μπορεί να βοηθήσει στην διαφορική διάγνωση μεταξύ της καρδιακής ανεπάρκειας και άλλων προβλημάτων, όπως μια πνευμονία. Μια ακριβής διάγνωση είναι σημαντική γιατί η καρδιακή ανεπάρκεια μπορεί να διαχειρισθεί επιτυχώς χωρίς πολλές θεραπευτικές αγωγές και παρεμβάσεις.
Άλλος ένας λόγος για τη χρήση του BNP και του NT-proBNP είναι η αξιολόγηση του κινδύνου σε άτομα που εμφανίζονται με πόνο στο στήθος. Έχει βρεθεί ότι υψηλά επίπεδα του BNP αποτελούν προγνωστικό δείκτη υψηλού κινδύνου θανάτου ή επακόλουθου καρδιακού εμφράγματος σε ασθενείς με οξέα στεφανιαία σύνδρομα.
Πότε παραγγέλλεται;
Ο προσδιορισμός του BNP ή του NT-proBNP μπορεί να παραγγελθεί στις εξής περιπτώσεις:
* Στο ιατρείο, εάν υπάρχουν συμπτώματα που μπορεί να οφείλονται σε καρδιακή ανεπάρκεια.
* Στο τμήμα επειγόντων περιστατικών, εάν σε μια κρίσιμη κατάσταση ο γιατρός πρέπει να καθορίσει επακριβώς εάν ο ασθενής υποφέρει από καρδιακή ανεπάρκεια ή από κάποιο άλλο πρόβλημα υγείας.
* Στην παρακολούθηση του αποτελέσματος μιας θεραπείας για καρδιακή ανεπάρκεια.
Τι σημαίνει το αποτέλεσμα αυτού του προσδιορισμού?
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Πρότυπα όρια αναφοράς για αυτόν τον προσδιορισμό δεν είναι διαθέσιμα. Επειδή οι τιμές αναφοράς εξαρτώνται από πολλούς παράγοντες, όπως ηλικία, φύλο, πληθυσμιακό δείγμα και μέθοδο προσδιορισμού, τα αριθμητικά αποτελέσματα του προσδιορισμού έχουν διαφορετική σημασία σε διαφορετικά εργαστήρια. Το δικό σας εργαστηριακό αποτέλεσμα πρέπει να περιλαμβάνει τα επακριβή όρια αναφοράς για τον δικό σας προσδιορισμό. Τα “Lab Tests Online” ιδιαιτέρως συστήνουν να συζητάτε τα αποτελέσματα σας με τον γιατρό σας. Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με όρια αναφοράς, διαβάστε το σχετικό “Όρια αναφοράς και τι σημαίνουν”.
Αποτελέσματα υψηλότερα-από-τα φυσιολογικά υποθέτουν ότι ένας ασθενής πάσχει από καρδιακή ανεπάρκεια, ενώ τα επίπεδα του BNP ή του NT-proBNP στο αίμα σχετίζονται με το βαθμό της βαρύτητας αυτής. Αυξημένα επίπεδα του BNP ή του NT-proBNP μπορεί επίσης να σχετίζονται με επιδείνωση της κατάστασης του ασθενή.
Υπάρχει τίποτε άλλο που θα έπρεπε να γνωρίζω;
Τα επίπεδα του BNP και του NT-proBNP μειώνονται στους περισσότερους ασθενείς που έχουν υποστεί κάποια θεραπευτική αγωγή για καρδιακή ανεπάρκεια, όπως αναστολείς του μετατρεπτικού ενζύμου της αγγειοτενσίνης, beta blockers, και διουρητικά. Τα επίπεδα του BNP και του NT-proBNP τείνουν να αυξηθούν με την ηλικία. Τα επίπεδα του BNP και του NT-proBNP αυξάνονται σε άτομα με νεφρική νόσο.
Εφόσον τόσο το BNP όσο και το NT-proBNP αυξάνονται με την δυσλειτουργία της αριστερής κοιλίας και τα δύο επίσης μπορεί να μετρηθούν, τα επίπεδα του ενός δεν επηρεάζουν τα επίπεδα του άλλου, και τα αποτελέσματα αυτών δεν μπορούν να συγκριθούν άμεσα.
http://www.labtestsonline.gr/
Συγγραφέας iator Γράφτηκε στις ,
Πώς χρησιμοποιείται?
Ο προσδιορισμός της τροπονίνης παραγγέλλεται κυρίως σε ασθενείς με πόνο στο στήθος, με σκοπό να ελεγχθεί εάν αυτοί εμφανίζουν καρδιακό έμφραγμα (heartattack) ή κάποια άλλη καρδιακή βλάβη. Κατά την παραγγελία του προσδιορισμού της τροπονίνης μπορεί να εκτελεστεί ο προσδιορισμός είτε της τροπονίνης I είτε της τροπονίνης T; ένα εργαστήριο
Συγγραφέας iator Γράφτηκε στις ,
Πως χρησιμοποιείται η εξέταση;
Η μέτρηση των επιπέδων της φαινυτοΐνης γίνεται για να ρυθμιστεί η δόση του χορηγούμενου φαρμάκου ώστε να διατηρηθεί η συγκέντρωσή της μέσα στο θεραπευτικό παράθυρο. Η εξέταση γίνεται λίγες ημέρες μετά την έναρξη της θεραπείας ώστε να ρυθμιστεί η συγκέντρωση της φαινυτοΐνης στα επιθυμητά επίπεδα. Εν συνεχεία η εξέταση επαναλαμβάνεται σε τακτά χρονικά διαστήματα καθώς και όποτε χρειάζεται να ελέγχονται τα επίπεδα της στο αίμα για την σωστή ρύθμιση της δόσης της φαινυτοΐνης. Αν προστεθούν καινούργια φάρμακα ή διακοπεί η χορήγηση κάποιων άλλων, θα πρέπει να επαναληφθεί η μέτρηση των επιπέδων της φαινυτοΐνης ώστε να εκτιμηθούν οι επιπτώσεις των άλλων φαρμάκων στα επίπεδα της φαινυτοΐνης. Η εξέταση επαναλαμβάνεται επίσης εάν ο ασθενής παρουσιάσει επιληπτική κρίση ή αν ο γιατρός έχει ενδείξεις τοξικότητας.
Πότε ζητείται η εξέταση;
Συνήθως ζητείται η μέτρηση της ολικής φαινυτοΐνης. Η φαινυτοΐνη συνδέεται σε μεγάλο βαθμό με τις πρωτεΐνες του αίματος. Φαρμακολογικά δραστικό είναι μόνον το κλάσμα της φαινυτοΐνης που είναι «ελεύθερο», δηλαδή δεν έχει συνδεθεί με πρωτεΐνες. Υπό κανονικές συνθήκες η ισορροπία μεταξύ της «ελεύθερης», και της δεσμευμένης φαινυτοΐνης παραμένει σχετικά σταθερή, γι’ αυτό και η μέτρηση της ολικής φαινυτοΐνης, που ισούται με το άθροισμα της «ελεύθερης» και της δεσμευμένης είναι επαρκής για τη ρύθμιση των επιπέδων της. Όμως σε μερικές ασθένειες η ισορροπία αυτή διαταράσσεται και το ποσοστό της δραστικής «ελεύθερης» φαινυτοΐνης αυξάνει και ο ασθενής παρουσιάζει τοξικές παρενέργειες ακόμη και αν η συγκέντρωση της ολικής φαινυτοΐνης βρίσκεται μέσα στο θεραπευτικό παράθυρο. Σε αυτή την περίπτωση ίσως κριθεί σκόπιμη η μέτρηση της «ελεύθερης» φαινυτοΐνης.
Η μέτρηση του κλάσματος της «ελεύθερης» φαινυτοΐνης γίνεται όταν η «ελεύθερη» φαινυτοΐνη ίσως έχει αυξηθεί. Αυτό μπορεί να συμβαίνει σε:
Νεφρική ανεπάρκεια
Νόσο του ήπατος
Υποαλβουμιναιμία (Χαμηλή συγκέντρωση μιας πρωτεΐνης του αίματος, της αλβουμίνης)
Αν ο ασθενής παίρνει και άλλα φάρμακα, όπως ασπιρίνη, naproxen ή ibuprofen
Τι σημαίνει το αποτέλεσμα της εξέτασης;
Για τους ενήλικες, το θεραπευτικό παράθυρο της φαινυτοΐνης είναι 10.0 – 20.0 µ g / mL για την ολική φαινυτοΐνη ( το άθροισμα της «ελεύθερης» και της δεσμευμένης) και 1.0-2.0 µ g / mL για την «ελεύθερη» φαινυτοΐνη. Το κλάσμα της «ελεύθερης» φαινυτοΐνης είναι 8-14%. Όταν η συγκέντρωση του φαρμάκου βρίσκεται σε αυτή την περιοχή, συνήθως δεν παρουσιάζονται παρενέργειες, όμως η δράση και η τοξικότητα του φαρμάκου ποικίλει από άνθρωπο σε άνθρωπο. Κάποια άτομα των οποίων τα επίπεδα της φαινυτοΐνης είναι στο χαμηλότερο θεραπευτικό όριο μπορεί να εμφανίσουν επιληπτικά επεισόδια, ενώ αντίθετα κάποια άλλα που τα επίπεδα τους βρίσκονται στο υψηλότερο όριο του θεραπευτικού παραθύρου ίσως εμφανίσουν ανεπιθύμητες ενέργειες. Ο καθορισμός της δοσολογίας που οδηγεί σε θεραπευτικές συγκεντρώσεις και βέλτιστο φαρμακολογικό αποτέλεσμα προκύπτει μετά από στενή συνεργασία γιατρού και ασθενούς.
Εν γένει, εάν η τιμή της φαινυτοΐνης βρίσκεται μέσα στο θεραπευτικό παράθυρο και ο ασθενής δεν έχει επιληπτικά επεισόδια ή παρενέργειες από το φάρμακο, η λαμβανόμενη δόση θεωρείται επαρκής. Οι ασθενείς δεν θα πρέπει να διακόπτουν ή να αυξομειώνουν το χορηγούμενο φάρμακο χωρίς να προηγηθεί επικοινωνία με το γιατρό τους, γιατί μπορεί να αυξηθούν οι πιθανότητες ενός επιληπτικού επεισοδίου ή να επηρεαστεί η δράση άλλων φαρμάκων που λαμβάνουν. Η ρύθμιση της δόσης είναι εξατομικευμένη και αφορά κάθε άτομο προσωπικά.
Τι άλλο πρέπει να γνωρίζω;
Η μακροχρόνια χορήγηση φαινυτοΐνης μπορεί να προκαλέσει ανεπάρκεια βιταμίνης D και εξ αιτίας της οστεομαλάκυνση, περιφερική νευροπάθεια ( αδυναμία ή μούδιασμα των άκρων), ακμή και οίδημα του προσώπου. Σε σπάνιες περιπτώσειςο ασθενής μπορεί να εμφανίσει εξανθήματα ή δερματίτιδα αντιμετωπίσιμα μόνο στο νοσοκομείο.
Η χορήγηση φαινυτοΐνης στην εγκυμοσύνη οδηγεί σε αυξημένο κίνδυνο ανωμαλιών στο έμβρυο. Οι υποψήφιες μητέρες που λαμβάνουν φαινυτοΐνη θα πρέπει να συνεννοούνται με το γιατρό τους.
Μερικές φορές η φαινυτοΐνη συνταγογραφείται για θεραπεία της νευραλγίας του τριδύμου, (η οποία προκαλεί οξύ πόνο στο πρόσωπο) ή γιαάλλα είδη νευραλγίας. Αυτοί οι ασθενείς θα πρέπει επίσης να ρυθμίζουν τα επίπεδα του φαρμάκου.
Μια σειρά από φάρμακα και συμπληρώματα που χορηγούνται χωρίς ιατρική συνταγή μπορεί να προκαλέσουν μεταβολή των επιπέδων της χορηγούμενης φαινυτοΐνης στο αίμα. Αύξηση των επιπέδων της φαινυτοΐνης μπορεί να προκαλέσουν η διαζεπάμη, η καρβαμαζεπίνη ( που μπορεί επίσης και να μειώσει τα επίπεδα της φαινυτοΐνης), το αλκοόλ, οι μεγάλες δόσεις ασπιρίνης, η χλωραμφαινικόλη, τα οιστρογόνα, η ισονιαζίδη, η ομεπραζόλη, η τριμεθοπρίμη και η βαρφαρίνη. Μείωση των επιπέδων της φαινυτοΐνης μπορεί να προκαλέσουν τα αντιόξινα, όταν λαμβάνονται ταυτόχρονα με τη φαινυτοΐνη, το φυλλικό οξύ, η ριφαμπίνη και η μεθοτρεξάτη. Η ίδια η φαινυτοΐνη μεταβάλλει τη δραστικότητα άλλων φαρμάκων. Οι ασθενείς πρέπει να ενημερώνουν τον θεράποντα ιατρό σχετικά με τα φάρμακα και τα συμπληρώματα που λαμβάνουν. Η φαινυτοΐνη δεν είναι αποτελεσματική για κάθε τύπο επιληπτικών κρίσεων, συνεπώς δεν είναι το κατάλληλο αντιεπιληπτικό για όλους τους ασθενείς με επιληψία.
http://www.labtestsonline.gr
Συγγραφέας iator Γράφτηκε στις ,
γνωστό ως: Depakote, Depakine
Πως χρησιμοποιείται η εξέταση;
Η εξέταση αυτή γίνεται για να μετρηθούν τα επίπεδα του φαρμάκου στο αίμα και να ρυθμισθούν ανάλογα οι δόσεις του βαλπροϊκού, που λαμβάνει ο ασθενής. Αναλόγως με τα αποτελέσματα της ανάλυσης η δόση πιθανόν να τροποποιηθεί.
Συγγραφέας iator Γράφτηκε στις ,
Πώς χρησιμοποιείται;
Κάθε μία από τις πέντε εξετάσεις έχει έναν διαφορετικό στόχο:
* Anti-HCV εξέταση: Ανιχνεύει την παρουσία αντισωμάτων για τον ιό, που δείχνουν έκθεση στην Ηπατίτιδα C. Αυτές οι εξετάσεις δεν μπορούν να δείξουν εάν ακόμα έχετε μία ενεργό ιική λοίμωξη, αλλά μόνον ότι έχετε εκτεθεί στο παρελθόν στον ιό. Συνήθως το αποτέλεσμα της εξέτασης αναφέρεται ως θετικό ή
Συγγραφέας iator Γράφτηκε στις ,
Πώς χρησιμοποιείται;
Υπάρχουν δύο εξετάσεις για την Ηπατίτιδα Α οι οποίες ανιχνεύουν αντισώματα. Τα αντισώματα παράγονται από τον οργανισμό για να τον προστατέψουν από τα αντιγόνα (ξένες πρωτείνες).Τα αντισώματα IgM (Ανοσοσφαιρίνη Μ) είναι τα πρώτα που παράγει ο οργανισμός αν εκτεθεί σε έναν ιό και η ανίχνευσή τους καταδεικνύει πρόσφατη λοίμωξη. Η εξέταση για IgM αντισώματα της Ηπατίτιδας Α γίνεται σε ασθενείς που έχουν συμπτώματα οξείας Ηπατίτιδας Α, όπως ίκτερο, σκουρόχρωμα ούρα, ανοικτόχρωμα κόπρανα, πυρετό και ανορεξία. Τα αντισώματα IgG (ανοσοσφαιρίνη G) αναπτύσσονται αργότερα παραμένουν για πολλά χρόνια και προστατεύουν τα άτομα από μια μελλοντική λοίμωξη από τον ίδιο ιό. Μια εξέταση για τα ολικά αντισώματα της Ηπατίτιδας Α, η οποία ανιχνεύει τα IgM και τα IgG αντισώματα ταυτόχρονα, προσδιορίζει την τρέχουσα λοίμωξη ή την λοίμωξη στο παρελθόν από την Ηπατίτιδα Α, καθώς επίσης θα είναι θετική μετά από επιτυχή εμβολιασμό για την ηπατίτιδα Α.
Πότε ζητείται;
Η εξέταση για IgM αντισώματα της Ηπατίτιδας Α γίνεται αν έχετε συμπτώματα της Ηπατίτιδας Α ή εάν έχετε εκτεθεί στον ιό της Ηπατίτιδας Α. Εάν θέλετε να εμβολιαστείτε για την Ηπατίτιδα Α μπορείτε να κάνετε την εξέταση για τα ολικά αντισώματα της ηπατίτιδας Α, πριν κάνετε το εμβόλιο για να διαπιστωθεί εάν χρειάζεσθε τον εμβολιασμό (εάν τα αντισώματα υπάρχουν ήδη στον οργανισμό σας ο εμβολιασμός είναι περιττός).
Επίσης όταν συμπληρωθεί ο εμβολιασμός με τις δύο δόσεις του εμβολίου, με την εξέταση των ολικών αντισωματων για την Ηπατίτιδα Α θα διαπιστωθεί αν ο εμβολιασμός είναι επιτυχής.
Τί σημαίνει το αποτέλεσμα της εξέτασης;
Εάν το αποτέλεσμα της εξέτασης είναι θετικό και δεν έχετε εμβολιαστεί για την Ηπατίτιδα Α, αυτό σημαίνει ότι είχατε μολυνθεί στο παρελθόν από τον ιό ακόμα και εάν δεν το είχατε αντιληφθεί. Περίπου το 30% των ενηλίκων ηλικίας άνω των 40 έχουν αντισώματα για τον ιό της Ηπατίτιδας Α. Εάν έχετε εμβολιαστεί, το θετικό αποτέλεσμα της εξέτασης σημαίνει ότι έχετε ανοσία για τον ιό και δεν είναι δυνατόν να μολυνθείτε από Ηπατίτιδα Α.
Τί άλλο πρέπει να γνωρίζω;
Η λοίμωξη από την Ηπατίτιδα Α προκαλεί ανοσία και παρέχει προστασία από μελλοντικές λοιμώξεις, από τον ίδιο τον ιό.
http://www.labtestsonline.gr
Συγγραφέας iator Γράφτηκε στις ,
Πώς χρησιμοποιείται;
Ο προσδιορισμός της GGT βοηθά στην διάγνωση βλαβών στο ήπαρ και τα χοληφόρα. Πολλοί ιατροί χρησιμοποιούν τον προσδιορισμό της GGT όποτε υποπτεύονται ηπατική νόσο, άλλοι όμως τον χρησιμοποιούν για να εξηγήσουν τα αίτια άλλων αλλαγών ή εάν υποπτεύονται κατάχρηση οινοπνεύματος. Για παράδειγμα, τόσο η ALP όσο και η GGT αυξάνουν σε νόσους των χοληφόρων και σε κάποιες ηπατικές νόσους, αλλά μόνο η ALP αυξάνει σε νόσους των οστών. Αν το επίπεδο της GGT είναι φυσιολογικό σε ένα ασθενή με υψηλή ALP, η αιτία είναι πιθανότατα νόσος στα οστά. Η GGT επίσης μπορεί να χρησιμοποιηθεί για διάγνωση χρόνιας κατάχρησης αλκοόλ (τρεις στους τέσσερις χρόνιους πότες έχουν αυξημένα επίπεδα GGT).
Πότε παραγγέλλεται;
Μία εξέταση GGT παραγγέλλεται μαζί με διάφορες άλλες εξετάσεις για την αξιολόγηση ενός ασθενή που φαίνεται να έχει συμπτώματα ηπατικής διαταραχής. Σε αυτά τα συμπτώματα περιλαμβάνονται ίκτερος (κιτρίνισμα των ματιών και του δέρματος), σκούρα ούρα, ναυτία, έμετος, πρήξιμο της κοιλίας, ασυνήθιστη αύξηση του βάρους, πόνος στην κοιλία, κνησμός (έντονη φαγούρα) και εξάντληση.
Η GGT είναι αυξημένη στις περισσότερες νόσους που προξενούν οξεία βλάβη στο ήπαρ ή τα χοληφόρα, αλλά συνήθως δεν βοηθά στην διαφορική διάγνωση μεταξύ των διάφορων αιτίων ηπατικής βλάβης. Για αυτό τον λόγο, η χρήση της GGT είναι αμφιλεγόμενη και οι κατευθυντήριες οδηγίες, που έχουν δημοσιευτεί από την Εθνική Ακαδημία Κλινικής Βιοχημείας των Η.Π.Α. και την Αμερικανική Ένωση για την Μελέτη Ηπατικών Νοσημάτων δεν συνιστούν τον προσδιορισμό GGT σε χρήση ρουτίνας. Αυτές οι οδηγίες προτείνουν τον προσδιορισμό GGT ως χρήσιμο για τον προσδιορισμό της αιτίας αύξησης των επιπέδων της ALP. Σε ασθενείς με ιστορικό κατάχρησης οινοπνευματος, που έχουν συμπληρώσει την αντιαλκοολική θεραπεία τους, ο προσδιορισμός της GGT μπορεί να χρησιμοποιείται για την παρακολούθηση της συμμόρφωσης τους με το θεραπευτικό πρόγραμμα.
Τι σημαίνει το αποτέλεσμα της εξέτασης;
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Δεν είναι διαθέσιμο ένα τυπικό εύρος αναφοράς για αυτή την εξέταση. Επειδή οι τιμές αναφοράς εξαρτώνται από πολλούς παράγοντες, που περιλαμβάνουν την ηλικία του ασθενούς, το φύλο, την πληθυσμιακή ομάδα και την μέθοδο προσδιορισμού, τα αριθμητικά αποτελέσματα έχουν διαφορετική σημασία από εργαστήριο σε εργαστήριο. Το απαντητικό σας πρέπει να περιλαμβάνει το εύρος αναφοράς για την εξέταση, που χρησιμοποιεί το συγκεκριμένο εργαστήριο. Το Lab Tests Online συνιστά θερμά να συζητήσετε τα αποτελέσματα της εξέτασης σας με τον γιατρό σας. Για περισσότερες πληροφορίες για το εύρος αναφοράς παρακαλούμε να διαβάσετε το άρθρο Εύρος Αναφοράς και Τι Σημαίνει.
Οι ιατροί συνήθως δεν ανησυχούν με χαμηλά ή φυσιολογικά επίπεδα GGT, θεωρούν ότι είναι μάλλον απίθανο ο ασθενής να έχει ηπατική νόσο.
Αυξημένα επίπεδα GGT δείχνουν ότι κάτι συμβαίνει στο ήπαρ, αλλά δεν δείχνουν τι ακριβώς συμβαίνει. Σε γενικές γραμμές όσο υψηλότερα είναι τα επίπεδα της GGT, τοσο πιο εκτεταμένη η βλάβη. Τα αυξημένα επίπεδα μπορεί να οφείλονται σε ηπατική νόσο, αλλά μπορεί και να προκαλούνται από αποφρακτική καρδιακή ανεπάρκεια, κατανάλωση οινοπνευματος και χρήση πολλών συνταγογραφούμενων και μη φαρμάκων, στα οποία συμπεριλαμβάνονται μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη (ΜΣΑΦ), φάρμακα για μείωση των λιπιδίων, αντιβιοτικά, αποκλειστές ισταμίνης (χρησιμοποιούνται για την θεραπεία υπερβολικής παραγωγής οξέος στο στομάχι), αντιμυκητικοί παράγοντες, αντιεπιληπτικά, αντικαταθλιπτικά και ορμόνες, όπως η τεστοστερόνη. Τα από του στόματος αντισυλληπτικά χάπια και η κλοφιμπράτη μπορούν να μειώσουν τα επίπεδα της GGT.
Υπάρχει κάτι άλλο που πρέπει να ξέρω;
Ακόμα και μικρές ποσότητες αλκοόλ στις προηγούμενες 24 ώρες από την δειγματοληψία μπορεί να προκαλέσουν βραχυχρόνια αύξηση της GGT. Αν συμβεί αυτό, ο ιατρός μπορεί να ζητήσει επανάληψη της εξέτασης.
Το κάπνισμα μπορεί να αυξήσει τα επίπεδα της GGT.
Τα επίπεδα της GGT αυξάνουν με την ηλικία στις γυναίκες αλλά όχι στους άνδρες, αλλά είναι πάντα κάπως υψηλότερες στους άνδρες απ΄ ότι στις γυναίκες. Οι τιμές στα νεογνά είναι ως πέντε φορές υψηλότερες απ΄ ότι στους ενήλικες.
Τα επίπεδα της GGT είναι περίπου διπλάσια στους Αφρικανούς απ΄ ότι στους Ευρωπαίους.
http://www.labtestsonline.gr
