Ο γιος μας πηγαίνει στην Α’ δημοτικού και πρόσφατα μας ρώτησε αν ο Άγιος Βασίλης υπάρχει ή όχι. Θα είναι έτοιμος να του καταρρίψουμε τον μύθο ή θα τον πληγώσουμε;
Σε ένα παιδί που εξελίσσεται φυσιολογικά, η κατάρριψη ενός μύθου έρχεται όταν το ίδιο το παιδί οδηγήσει τον γονιό στον δρόμο της αλήθειας. Ο γιος σας έχει ανάγκη να ακούσει την αλήθεια και τις αντιφάσεις τις οποίες ο ίδιος κατανοεί και για τον λόγο αυτό σας εξέφρασε τα ερωτήματά του.
Οι γιορτές έφτασαν και το ερώτημα στα χείλη των παιδιών είναι, αναλόγως της ηλικίας, «τι δώρο θα μου πάρεις;» ή «τι δώρο θα μου φέρει ο«Αγιος Βασίλης;». Από την άλλη, το δίλημμα των γονιών και συγγενών είναι να διαλέξουν ανάμεσα σε παιχνίδι ή κάτι πιο πρακτικό. Για να το λύσετε, ελάτε στη θέση του παιδιού και, πηγαίνοντας μερικά χρόνια πίσω, σκεφτείτε: αν εσείς είσασταν παιδί, τι θα προτιμούσατε; Ένα μπλουζάκι ή ένα καινούργιο παιχνίδι;
Το Ανεύρυσμα Θωρακικής Αορτής είναι μια τοπική διάταση του θωρακικού τμήματος αορτής, αποτέλεσμα εξασθένησης του αορτικού τοιχώματος. Η αορτή είναι το [...]
Πόσο σημαντικό είναι να διαβάζουμε στα παιδιά χριστουγεννιάτικα παραμύθια και να τους εντρυφούμε στον μύθο του Αγιου Βασίλη;
Τα παιδικά παραμύθια οφείλουν να είναι αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας του παιδιού ιδιαίτερα τις ημέρες των εορτών, όπου οι υλικές προκλήσεις εύκολα τα αποσπούν και τα αποσυνδέουν από την αξία τους.
Μέσα από τις στρωτές ιστορίες των χριστουγεννιάτικων παραμυθιών, το παιδί εμβαθύνει σε σημαντικές ανθρώπινες έννοιες και αξίες όπως είναι π.χ. η έννοια του καλού και του κακού. Παράλληλα έρχεται σε μια πρώτη επαφή με οικουμενικές υπαρξιακές «αγωνίες» όπως είναι η ζωή και ο θάνατος, η ευθύνη, η αρχή και το τέλος κ.ο.κ.
Ένα σημαντικό καθήκον των γονιών είναι να κάνουν κάποια στιγμή τη συζήτηση με τα παιδιά τους σχετικά με την αγάπη, τον έρωτα, την οικειότητα και το σεξ. Οι γονείς μπορούν να δημιουργήσουν μια άνετη ατμόσφαιρα ώστε να κουβεντιάσουν με τα παιδιά τους γι’ αυτά τα θέματα. Ωστόσο, πολλοί γονείς αποφεύγουν ή αναβάλλουν τη συζήτηση. Κάθε χρόνο πολλές έφηβες τερματίζουν ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες, ενώ έφηβες και έφηβοι υποφέρουν από σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα.
Πληροφορίες: Ιάτωρ
"ο γιατρός, θεραπευτής"
Διαδικτυακό Περιοδικό ΥγείαςΠροβολή άρθρων του συγγραφέα Γράφτηκε στις ,
Πώς οι οθόνες μεταμορφώνουν τα παιδιά σε ψυχωτικούς τοξικομανείς!
Η Σούζαν αγόρασε στον 6χρονο γιο της ένα iPad όταν πήγαινε πρώτη Δημοτικού. «Σκέφτηκα «Γιατί να μην δοκιμάσει;», μου είπε κατά τη διάρκεια μια συνεδρίας μας. Το σχολείο του Τζον είχε αρχίσει να χρησιμοποιεί τις συσκευές σε όλο και μικρότερες τάξεις, ο δάσκαλος τεχνολογίας εκθείαζε τα εκπαιδευτικά τους ωφέλη, οπότε η Σούζαν θέλησε να κάνει ότι ήταν καλύτερο για το ξανθό της αγοράκι που λάτρευε να διαβάζει και να παίζει μπέιζμπολ.
Πληροφορίες: Ιάτωρ
"ο γιατρός, θεραπευτής"
Διαδικτυακό Περιοδικό ΥγείαςΠροβολή άρθρων του συγγραφέα Γράφτηκε στις ,
ποιες είναι οι οδηγίες της Αμερικανικής Παιδιατρικής Ακαδημίας και πώς μπορούν να βοηθήσουν οι γονείς;
Δεδομένου ότι περισσότερο από το 30 τοις εκατό των παιδιών στις ΗΠΑ εκτίθενται για πρώτη φορά στις έξυπνες συσκευές και τις ψηφιακές οθόνες πριν ακόμα βγάλουν την πάνα, οι γιατροί ψάχνουν να βρουν τη μαγική φόρμουλα που θα ορίσει τον χρόνο που πρέπει να εκτίθεται κάθε παιδί ανάλογα με την ηλικία του στο νέο ψηφιακό τοπίο.
Από τα πρώτα κιόλας χρόνια της ζωής του το παιδί έχει έμφυτη περιέργεια να διερευνά το σώμα του και να παρατηρεί το σώμα των άλλων. Το σώμα του είναι ο καθρέφτης του εαυτού του, η ταυτότητά του, με την υποκειμενικότητα να είναι ο απόλυτος πρωταγωνιστής.
Το υποκειμενικά βιωμένο σώμα γίνεται ένας σημαντικός δίαυλος αυτοεκτίμησης, πηγή συγκρούσεων, αποστερήσεων ή και απολαύσεων που δεν είναι ποτέ μόνιμες και σταθερές αλλά σε όλη τη διάρκεια της ζωής βρίσκονται σε ένα διαρκές και δυναμικό γίγνεσθαι.
Η σχολική βία είναι ένα αυξανόμενο φαινόμενο. Πώς ορίζεται και γιατί συμβαίνει;
Η βία περιλαμβάνει τις καταστάσεις αυτές όπου το παιδί-θύτης συστηματικά λέει ή κάνει πράγματα για να επιβάλει τη δύναμη και την εξουσία του σε ένα άλλο παιδί-θύμα.
Περιλαμβάνει την ψυχολογική και τη σωματική κακοποίηση από τον θύτη στο θύμα, δηλαδή τη χρήση υποτιμητικών ονομάτων, τον αποκλεισμό του από τις ομαδικές δραστηριότητες, τον εξευτελισμό του μπροστά σε άλλα παιδιά, τις απειλές, τον εκφοβισμό, τον ξυλοδαρμό, τον εξαναγκασμό του σε ανεπιθύμητες πράξεις.
Πίσω από ένα κακομαθημένο παιδί βρίσκεται πάντα η σκιά ενός γονιού που δεν θέτει όρια στο μεγάλωμά του.
Τα όρια και οι κανόνες συμπεριφοράς δεν είναι προϊόν γενετικής προδιάθεσης, αλλά αποτέλεσμα του πλαισίου μέσα στο οποίο το παιδί γεννιέται και μεγαλώνει. Κατ΄ αρχήν, λοιπόν, τα παιδιά είναι αθώα!
Ας δούμε όμως τι λάθη προκύπτουν μέσα από τις γονεϊκές διαδικασίες μάθησης, οι οποίες διαμορφώνουν εν τέλει την προσωπικότητα του παιδιού:
* Ο εγωκεντρισμός, ως μοτίβο ύπαρξης και διεκδικητικότητας: ένας εγωκεντρικός γονέας συχνά δημιουργεί αντίστοιχα αισθήματα στο παιδί του («όντας το επίκεντρο του κόσμου, έχω ό,τι θέλω»). Την πεποίθηση αυτή εύκολα υιοθετεί ένα μικρό παιδί, όμως ταυτόχρονα η ενίσχυση μιας καθήλωσης στον παιδικό εγωκεντρισμό προμηνύει έναν μελλοντικά απαιτητικό και ανικανοποίητο ενήλικα.
Πληροφορίες: Ιάτωρ
"ο γιατρός, θεραπευτής"
Διαδικτυακό Περιοδικό ΥγείαςΠροβολή άρθρων του συγγραφέα Γράφτηκε στις ,
λόγω των μονομερών και καταχρηστικών πρακτικών του υπουργείου Υγείας στο θέμα των εργοθεραπειών
Σε πλήρες αδιέξοδο βρίσκονται πλέον εκατοντάδες χιλιάδες ασθενείς και γονείς, αλλά και ολόκληρος ο κλάδος των εργοθεραπευτών, λόγω των μονομερών και καταχρηστικών πρακτικών του υπουργείου Υγείας για την ειδική αγωγή.
Ποιες είναι οι βασικές τεχνικές για το χτίσιμο της εμπιστοσύνης;
Το χτίσιμο της εμπιστοσύνης του παιδιού προς στον γονιό είναι μια διαδικασία η οποία ξεκινά από τη γέννηση κιόλας του βρέφους.
Η μητέρα αρχίζει και λειτουργεί ως ένα υποκείμενο μιας άνευ όρων αγάπης, πηγής τροφής και συναισθηματικής ανακούφισης απέναντι στο μωρό της, το οποίο αρχίζει και σχηματοποιεί μέσα του το πρώτο βίωμα της ασφάλειας.
Η μητρική ασφάλεια είναι αυτή που διαμορφώνει στο μωρό έναν εσωτερικό «χάρτη» εμπιστοσύνης για τον εαυτό του και τον έξω κόσμο. Οι ματαιώσεις στην επάρκεια της συναισθηματικής ασφάλειας που βιώνει ένα βρέφος μπορεί εν δυνάμει να λειτουργήσουν ως εμπόδια στη δυνατότητά του να εμπιστεύεται τον έξω κόσμο όσο μεγαλώνει.
Πώς βιώνει ένα παιδί της Α’ Δημοτικού την προσαρμογή στο σχολείο;
Τα πρωτάκια είναι οι μικροί πρωταγωνιστές των ημερών μας. Βιώνουν έναν από τους σημαντικότερους αποχωρισμούς στην έως τώρα ζωή τους. Από τη μία, τον αποχωρισμό από τους γονείς και από την οικογενειακή θαλπωρή. Από την άλλη, καλούνται να αναλάβουν ευθύνες και να γίνουν ουσιαστικά αυτόνομα για πρώτη φορά.
Μεγάλες και καταιγιστικές οι αλλαγές που συμβαίνουν μέσα τους. Το έως τώρα γνωστό μεταμορφώνεται σε άγνωστο, το ασφαλές σε ανασφαλές, το σταθερό σε ασταθές, το γνώριμο σε απρόβλεπτο.
Τα συναισθήματα άγχους, φόβου και αγωνίας είναι απολύτως φυσιολογικά, ιδίως τις πρώτες ημέρες κατά τις οποίες το παιδί είναι φορτισμένο συναισθηματικά στην προσπάθειά του να επεξεργαστεί τις νέες αυτές εικόνες και τα βιώματα.
Το σώμα μας λένε ότι είναι ο καθρέφτης του εαυτού μας. Η υποκειμενικότητα είναι ο πρωταγωνιστής σε αυτή την ιστορία, όπου το σώμα γίνεται ένας σημαντικός δίαυλος ταυτότητας, αυτοεκτίμησης, πηγή συγκρούσεων, αποστερήσεων ή και απολαύσεων, που σε όλη τη διάρκεια της ζωής μας βρίσκονται σε ένα διαρκές και δυναμικό γίγνεσθαι.
Η σχέση και η εναρμόνιση των γονιών με το δικό τους σώμα, οι αντιλήψεις και οι πεποιθήσεις τους γύρω από την έννοια του «γυμνού» είναι καθοριστικές για το πώς το παιδί τους θα αρχίσει να βιώνει το δικό του σώμα.
