Ενας χωρισμός θυμίζει έναν θάνατο. Τα συναισθήματα που νιώθουμε όταν χωρίζουμε είναι παρόμοια με αυτά που νιώθουμε σε κάθε είδος πένθους (λ.χ. απώλεια εργασίας, υγείας, δεσμού, σπιτιού, αυτοεκτίμησης κ.λπ.).
Οι διεργασίες της απώλειας χωρίζονται σε πέντε στάδια: έκπληξη, άρνηση, θυμός, στενοχώρια και αποδοχή.
Η ερωτική επιθυμία συχνά συγχέεται με την ερωτική διέγερση, η οποία έπεται της επιθυμίας. Μπορεί δηλαδή ένας άνθρωπος να επιθυμεί να έρθει σε σεξουαλική επαφή, αλλά να δυσκολεύεται να βιώσει ικανοποιητική διέγερση, στύση, οργασμό κ.λπ. Αντίστροφα, αν ο άνθρωπος δεν έχει σεξουαλική επιθυμία, τότε και τα επακόλουθα σεξουαλικά βιώματα σε επίπεδο διέγερσης είναι πολύ δύσκολο να ικανοποιηθούν.
Αρχικά, η πρωτεΐνη αποτελεί ένα από τα τρία απαραίτητα μακροθρεπτικά συστατικά για το ανθρώπινο οργανισμό. Ειδικότερα, αποτελεί κύριο δομικό συστατικό [...]
Το αν το κάπνισμα είναι ή δεν είναι η αιτία της γυναικείας υπογονιμότητας, δεν μπορεί να υπολογιστεί σε μετρήσιμο βαθμό. Όσον αφορά το ζήτημα αυτό, [...]
Με τον όρο «Περιφερική αρτηριακή νόσος» (περιφερική αγγειακή νόσος / περιφερική αποφρακτική αρτηριοπάθεια) αναφερόμαστε στη στένωση ή την απόφραξη των [...]
Παράδοξα, η εικόνα της γυναίκας είναι συνυφασμένη με δύο αντίθετα μεταξύ τους στερεότυπα. Το στερεότυπο της πιστής συντρόφου (Πηνελόπη), της αφοσιωμένης αιώνια στον άντρα της που αγόγγυστα υπομένει τις όποιες στερήσεις ή κακουχίες που οι περιστάσεις ή ο ίδιος ο άντρας της θα της επιβάλλουν.
Οι πιο ευρέως εφαρμοσμένες θεραπευτικές προσεγγίσεις είναι η γνωσιακή-συμπεριφορική, η υποστηρικτική, η ομαδική, η ψυχαναλυτική, η πελατοκεντρική και η συστεμική θεραπεία.
O υποψήφιος θεραπευόμενος προτείνεται να διαβάσει και να ενημερωθεί για τις υπάρχουσες θεραπευτικές προσεγγίσεις, μέσα από τους ιστότοπους των επίσημων ψυχοθεραπευτικών εταιρειών στις οποίες υπάγονται και έπειτα να σκεφτεί τι ταιριάζει με την προσωπικότητά του και με τα προβλήματα που αντιμεωπίζει.
Η ψυχοθεραπεία περιλαμβάνει τη θεραπεία ψυχικών και διαπροσωπικών προβλημάτων και δυσκολιών μέσω της χρήσης ψυχολογικών μεθόδων.Η ψυχοθεραπεία δεν είναι εργαλείο, δεν είναι τεχνική, δεν είναι συνταγή αλλά είναι μία ανθρώπινη τέχνη. Βασίζεται στη δύναμη και τη λειτουργία της θεραπευτικής σχέσης, στην ανθρώπινη επαφή και τη δυνατότητα ενσυναίσθησης ανάμεσα σε δύο ανθρώπους που επικοινωνούν μεταξύ τους.
Ο γιος μας πηγαίνει στην Α’ δημοτικού και πρόσφατα μας ρώτησε αν ο Άγιος Βασίλης υπάρχει ή όχι. Θα είναι έτοιμος να του καταρρίψουμε τον μύθο ή θα τον πληγώσουμε;
Σε ένα παιδί που εξελίσσεται φυσιολογικά, η κατάρριψη ενός μύθου έρχεται όταν το ίδιο το παιδί οδηγήσει τον γονιό στον δρόμο της αλήθειας. Ο γιος σας έχει ανάγκη να ακούσει την αλήθεια και τις αντιφάσεις τις οποίες ο ίδιος κατανοεί και για τον λόγο αυτό σας εξέφρασε τα ερωτήματά του.
Πόσο σημαντικό είναι να διαβάζουμε στα παιδιά χριστουγεννιάτικα παραμύθια και να τους εντρυφούμε στον μύθο του Αγιου Βασίλη;
Τα παιδικά παραμύθια οφείλουν να είναι αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητας του παιδιού ιδιαίτερα τις ημέρες των εορτών, όπου οι υλικές προκλήσεις εύκολα τα αποσπούν και τα αποσυνδέουν από την αξία τους.
Μέσα από τις στρωτές ιστορίες των χριστουγεννιάτικων παραμυθιών, το παιδί εμβαθύνει σε σημαντικές ανθρώπινες έννοιες και αξίες όπως είναι π.χ. η έννοια του καλού και του κακού. Παράλληλα έρχεται σε μια πρώτη επαφή με οικουμενικές υπαρξιακές «αγωνίες» όπως είναι η ζωή και ο θάνατος, η ευθύνη, η αρχή και το τέλος κ.ο.κ.
Από τα πρώτα κιόλας χρόνια της ζωής του το παιδί έχει έμφυτη περιέργεια να διερευνά το σώμα του και να παρατηρεί το σώμα των άλλων. Το σώμα του είναι ο καθρέφτης του εαυτού του, η ταυτότητά του, με την υποκειμενικότητα να είναι ο απόλυτος πρωταγωνιστής.
Το υποκειμενικά βιωμένο σώμα γίνεται ένας σημαντικός δίαυλος αυτοεκτίμησης, πηγή συγκρούσεων, αποστερήσεων ή και απολαύσεων που δεν είναι ποτέ μόνιμες και σταθερές αλλά σε όλη τη διάρκεια της ζωής βρίσκονται σε ένα διαρκές και δυναμικό γίγνεσθαι.
Οι διακρίσεις των γονιών στα δίδυμα παιδιά τους μπορεί να προκαλέσουν ψυχολογικές επιπτώσεις;
Πολλοί γονείς, χωρίς να το καταλαβαίνουν, κάνουν διακρίσεις ανάμεσα στα παιδιά τους, δείχνοντας μεγαλύτερη αγάπη και αποδοχή στο ένα αντί για το άλλο αδελφάκι. Το βίωμα αυτό είναι ιδιαίτερα επίπονο, τόσο για τον ψυχισμό του παιδιού που είναι πιο επιθυμητό όσο και για τον ψυχισμό του παιδιού που νιώθει αδικημένο.
Καθότι τα δίδυμα αδελφάκια μοιράζονται πολλές ψυχολογικές και φυσικές ομοιότητες, αδυνατούν να δικαιολογήσουν την προτίμηση του γονιού προς το αδελφάκι τους. Ως εκ τούτου, συχνά παρατηρούνται τα ακόλουθα συμπτώματα:
Ενα παιδί µπορεί να λέει ψέµατα τόσο στον εαυτό του όσο και στους γύρω του, προκειµένου να αντλήσει ψυχικά οφέλη. Ο µηχανισµός αυτός τις περισσότερες φορές λειτουργεί ασυνείδητα. Η θεµατολογία παραποίησης της αλήθειας από ένα παιδί περιλαµβάνει:
* Απόκρυψη µιας δυνάµει επικριτέας συµπεριφοράς από τον γονιό ή τον δάσκαλο (π.χ. δεν έκανε την εργασία στο σπίτι, προκάλεσε ένα µικρό ατύχηµα).
Η ηλικιακή σειρά γέννησής μας μέσα στην οικογένεια θεωρείται ένας σημαντικός παράγοντας επιρροής στην ανάπτυξη της προσωπικότητάς μας. Ο Αυστριακός ψυχίατρος Άλφρεντ Άντλερ, γνωστός για το έργο του στον χώρο της μεταφροϋδικής ψυχαναλυτικής σκέψης, πίστευε ότι η σειρά γέννησης μπορεί να καθορίσει σημαντικά τη δυνατότητα ενός ατόμου να χτίζει φιλίες σχέσεις αγάπης και να εργάζεται.
Τα μοναχοπαίδια είναι συνήθως καλομαθημένα, έχουν όλη την προσοχή και τη φροντίδα εστιασμένη στο πρόσωπό τους, αλλά ταυτόχρονα, είναι και οι μόνοι δέκτες των όποιων αρνητικών οικογενειακών βιωμάτων.
Η σχολική βία είναι ένα αυξανόμενο φαινόμενο. Πώς ορίζεται και γιατί συμβαίνει;
Η βία περιλαμβάνει τις καταστάσεις αυτές όπου το παιδί-θύτης συστηματικά λέει ή κάνει πράγματα για να επιβάλει τη δύναμη και την εξουσία του σε ένα άλλο παιδί-θύμα.
Περιλαμβάνει την ψυχολογική και τη σωματική κακοποίηση από τον θύτη στο θύμα, δηλαδή τη χρήση υποτιμητικών ονομάτων, τον αποκλεισμό του από τις ομαδικές δραστηριότητες, τον εξευτελισμό του μπροστά σε άλλα παιδιά, τις απειλές, τον εκφοβισμό, τον ξυλοδαρμό, τον εξαναγκασμό του σε ανεπιθύμητες πράξεις.
Πίσω από ένα κακομαθημένο παιδί βρίσκεται πάντα η σκιά ενός γονιού που δεν θέτει όρια στο μεγάλωμά του.
Τα όρια και οι κανόνες συμπεριφοράς δεν είναι προϊόν γενετικής προδιάθεσης, αλλά αποτέλεσμα του πλαισίου μέσα στο οποίο το παιδί γεννιέται και μεγαλώνει. Κατ΄ αρχήν, λοιπόν, τα παιδιά είναι αθώα!
Ας δούμε όμως τι λάθη προκύπτουν μέσα από τις γονεϊκές διαδικασίες μάθησης, οι οποίες διαμορφώνουν εν τέλει την προσωπικότητα του παιδιού:
* Ο εγωκεντρισμός, ως μοτίβο ύπαρξης και διεκδικητικότητας: ένας εγωκεντρικός γονέας συχνά δημιουργεί αντίστοιχα αισθήματα στο παιδί του («όντας το επίκεντρο του κόσμου, έχω ό,τι θέλω»). Την πεποίθηση αυτή εύκολα υιοθετεί ένα μικρό παιδί, όμως ταυτόχρονα η ενίσχυση μιας καθήλωσης στον παιδικό εγωκεντρισμό προμηνύει έναν μελλοντικά απαιτητικό και ανικανοποίητο ενήλικα.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΌροι Χρήσης