Κάταγμα Στέρνου
Συγγραφέας Εμμανουήλ Γεωργιαννάκης Γράφτηκε στις ,
Το στέρνο είναι το κεντρικό οστό του θώρακα πάνω στο οποίο προσφύονται πρόσθια οι πλευρές.
Για να συμβεί ένα κάταγμα στέρνου πρέπει η δύναμη πρόσκρουσης να είναι αρκετά μεγάλη γεγονός που διαγνωστικά πρέπει να μας κάνει να αναζητήσουμε και άλλες πιθανές βλάβες στο εσωτερικό του θώρακα (όπως ρήξεις αγγείων κλπ).
Αποτελούν το 3-5 % του συνόλου των κλειστών κακώσεων του θώρακα, με μεγάλη συχνότητα στα τροχαία ατυχήματα. Ένα κάταγμα στέρνου μπορεί να συμβεί και από απότομο φρενάρισμα από την επαφή με τη ζώνη ασφαλείας.
Τα κατάγματα του στέρνου μπορεί σε ποσοστό 5-10% να συνοδεύονται από Μυοκαρδιακή θλάση.
Εντοπίζονται στο σώμα του στέρνου ή στη λαβή.
Η διάγνωση τίθεται από ακτινογραφία θώρακος (προφίλ). Η αξονική τομογραφία θα μας δώσει περισσότερες λεπτομέρειες και θα μας ελέγξει τις υπόλοιπες δομές για πιθανές συνοδές κακώσεις. Πολύ χρήσιμη μπορεί να αποβεί και η Υπερηχοτομογραφία.
Πιθανές συνοδές κακώσεις του κατάγματος στέρνου αποτελούν:
- Τα κατάγματα πλευρών
- Ο Πνευμοθώρακας
- Ο Αιμοθώρακας
- Οι Θλάσεις πνεύμονα
- Ο καρδιακός Επιπωματισμός
- Η Μυοκαρδιακές Θλάσεις κλπ.
Είναι εξαιρετικά επώδυνα. Μπορεί να εμφανίζουν τοπικό αιμάτωμα, εκχύμωση ή και οίδημα.
Η αντιμετώπιση τους είναι συνήθως συντηρητική.
Παρακολουθούμε για διάστημα 2 με 3 ημερών αιματολογικά τον ασθενή με έλεγχο και της Τροπονίνης.
Σε σπάνιες περιπτώσεις απαιτείται σταθεροποίηση του στέρνου. Αυτό μπορεί να απαιτηθεί όταν μετά την πάροδο περίπου 2 μηνών η περιοχή εμφανίζει αστάθεια στην πίεση, ή αν το κάταγμα στέρνου είναι πολύ παρεκτοπισμένο.
Ή τεχνική διενεργείται με ανοικτή τομή. Κινητοποιούνται τα τμήματα του στέρνου ώστε να έρθουν σε ορθή θέση και σταθεροποιούνται. Για την σταθεροποίηση τους χρησιμοποιούνται μεταλλικά σύρματα.
Εμμανουήλ Γεωργιαννάκης,
Θωρακοχειρουργός
