Ανοιξη: ανανέωση της φύσης και της σωματικής υγείας

Facebooktwitterpinterest
Ιδανική περίοδος για την έναρξη ενός προγράμματος διατροφής, με σκοπό την προαγωγή της υγείας αλλά και την απώλεια βάρους που προστέθηκε κατά τη διάρκεια του χειμώνα, θεωρείται η είσοδος της άνοιξης, μιας εποχής που καθετί γύρω μας εμπνέει ανανέωση. Η ψυχική ανάταση που τη συνοδεύει κάνει ακόμη πιο εφικτό αυτόν τον στόχο.

Σύμμαχος στην προσπάθεια είναι τα ανοιξιάτικα τρόφιμα τα οποία προωθούν την απώλεια βάρους με φυσικό τρόπο, επειδή είναι ελαφρύτερα από ό,τι εκείνα που επιλέγουμε τον χειμώνα. Η γνωστή τάση των ανθρώπων να τρώνε περισσότερο τον χειμώνα (ενώ ταυτόχρονα έχουν μειωμένη ικανότητα να αποφεύγουν την αύξηση του βάρους τους) περιορίζεται και η επιθυμία για βελτίωση της εικόνας του σώματός τους εν όψει καλοκαιριού γίνεται εντονότερη, οπότε απαρέγκλιτη είναι και η προσήλωση στον στόχο της απόκτησης ενός καλλίγραμμου σώματος.
Πράγματι, δεν υπάρχει καλύτερη στιγμή για την υιοθέτηση ενός υγιούς τρόπου ζωής. Μια θρεπτική, καλά σχεδιασμένη διατροφή είναι το κλειδί για την επίτευξη ενός υγιούς σώματος, όταν δε συνδυάζεται με τακτική άσκηση – η οποία είναι καίριας σημασίας για τη μείωση του άγχους και την ενδυνάμωση του σώματος – διασφαλίζονται η διά βίου υγεία και η ενίσχυση της απώλειας βάρους.
Η συμπερίληψη στη διατροφή της τεράστιας γκάμας των εποχικών φρέσκων φρούτων και λαχανικών – τα οποία ομολογουμένως εκτός από θρεπτικά είναι και νόστιμα -, καθώς και δημητριακών ολικής αλέσεως και άπαχων πρωτεϊνών, θα καταστήσει το αδυνάτισμα ευκολότερο.
Ισχύει όμως αυτή η «συνταγή» επιτυχίας για όλους; «Δυστυχώς, όταν το ποσοστό του σωματικού βάρους που πρέπει να χαθεί είναι ιδιαίτερα υψηλό, η σωστή διατροφή και η ένταξη της άσκησης στο καθημερινό πρόγραμμα ενδεχομένως να μην επαρκούν και να χρειάζονται δραστικότερα μέτρα» σημειώνει ο γενικός χειρουργός και ειδικός σε θέματα παχυσαρκίας κ. Γιώργος Σπηλιόπουλος.
Η παχυσαρκία, ένας από τους βασικότερους προδιαθεσικούς παράγοντες εμφάνισης πολλών άλλων σοβαρών παθήσεων, αποτελεί στις μέρες μας παγκόσμια επιδημία, που ολοένα και γιγαντώνεται.
Προβλέψεις του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας κάνουν λόγο ακόμη και για μείωση του προσδόκιμου ζωής τα επόμενα χρόνια λόγω της παχυσαρκίας.
Παγκοσμίως οι παχύσαρκοι άνθρωποι φτάνουν τις μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια, ενώ στη χώρα μας τα ποσοστά είναι από τα υψηλότερα στην Ευρώπη. Το ιδιαίτερα δυσάρεστο όμως είναι ότι για άλλη μία χρονιά, σύμφωνα με την τελευταία έκθεση του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ), η Ελλάδα είναι πρωταθλήτρια Ευρώπης στην παιδική παχυσαρκία, με το 38% των κοριτσιών σχολικής ηλικίας και το 44% των αγοριών να είναι παχύσαρκα ή υπέρβαρα. Αυτοί είναι οι μελλοντικοί παχύσαρκοι Ελληνες, καθώς δεν είναι μεγάλο το ποσοστό αυτών που ως ενήλικοι θα αποκτήσουν φυσιολογικό βάρος.

«Στα άτομα που η συντηρητική αντιμετώπιση της νόσου της παχυσαρκίας δεν έχει αποδώσει τα αναμενόμενα, η βαριατρική χειρουργική αποτελεί ουσιαστική θεραπευτική παρέμβαση στο πρόβλημα και εφαρμόζεται για τον περιορισμό της ποσότητας της προσλαμβανόμενης τροφής, ή και τη δυσαπορρόφηση των θρεπτικών ουσιών που λαμβάνονται μέσω της διατροφής. Τα αποτελέσματα των επεμβάσεων είναι άριστα, η μεγάλη πλειονότητα των χειρουργημένων ασθενών χάνουν το πλεονάζον βάρος και μειώνουν ή εξαλείφουν άλλες, σχετιζόμενες με την παχυσαρκία, παθήσεις»
εξηγεί ο κ. Σπηλιόπουλος, προσθέτοντας ότι η εξέλιξη της τεχνολογίας και των χειρουργικών μεθόδων καθιστά τις επεμβάσεις αυτές ασφαλέστερες από ποτέ.

«Η πρόληψη αποτελεί σαφώς προτεραιότητα. Η αυξημένη πρόσληψη φρούτων και λαχανικών, η μειωμένη πρόσληψη λιπαρών και ιδιαίτερα κορεσμένων, η μείωση της προσλαμβανόμενης ζάχαρης, ο περιορισμός της καθιστικής ζωής και η αύξηση της σωματικής δραστηριότητας μπορούν να συμβάλουν καθοριστικά στη διατήρηση ενός υγιούς βάρους. Αυτό δεν σημαίνει ότι το βάρος μένει πάντα σταθερά εντός φυσιολογικών ορίων. Οταν όμως ο έλεγχός του είναι ελλιπής και συσσωρευθούν τα κιλά, κάνουν την εμφάνισή τους παθήσεις που ταλαιπωρούν τους ασθενείς και χειροτερεύουν την ποιότητα ζωής τους».

Φυσικοθεραπεία για αποκατάσταση των καταγμάτων
Η αποκατάσταση καταγμάτων που οφείλονται στη σύγχρονη μάστιγα, την οστεοπόρωση, συχνά είναι υπόθεση πολυπαραγοντική, πολυπρισμική και δεν αφορά μόνο μία ειδικότητα, αλλά μια ολόκληρη ομάδα διαφόρων ειδικοτήτων, που μπορούν να δώσουν ιδανικές λύσεις και διεξόδους σε πολλές παθήσεις.
Σύμφωνα με τον φυσικοθεραπευτή κ. Γ. Γουδέβενο, ένα από τα συμπτώματα της οστεοπόρωσης, η οποία έχει «ύπουλη» εξέλιξη, είναι ο πόνος, κυρίως στη ράχη. Επίσης, η τάση του σώματος να γίνεται κυφωτικό (δηλαδή να καμπουριάζει) καθώς και τα κατάγματα στη σπονδυλική στήλη που προκαλούνται λόγω υπερβολικών καμπτικών φορτίων ή έπειτα από πτώσεις.
Η επιστήμη της ορθοπαιδικής καθώς και άλλων ειδικοτήτων σήμερα, μέσω της σπονδυλοπλαστικής και κυρίως της κυφωπλαστικής, μπορούν να δώσουν λύσεις. Ομως τι γίνεται μετά την επέμβαση ή μετά τη φυσιολογική πώρωση του κατάγματος; Τι είναι αυτό που θα διατηρήσει τη σταθερότητα και την αντοχή της σπονδυλικής στήλης έπειτα από ένα τέτοιο κάταγμα, που αλλάζει όλη την εμβιομηχανική ισορροπία του σώματος;
Οπως αναφέρει, υπάρχουν κατηγορίες καταγμάτων που για ένα μεγάλο διάστημα οδηγούν σε ακινητοποίηση, με την εφαρμογή κηδεμόνων, με στόχο την αποφόρτιση και τη διευκόλυνση της ανάταξης και της επούλωσης. Ομως η τοπική ακινησία προκαλεί έντονη ατροφία των μυών της σπονδυλικής στήλης και μείωση της αναπνευστικής λειτουργίας. Στη φυσικοθεραπευτική φάση πρέπει να ληφθούν σοβαρά υπόψη πολλές παράμετροι για να σχεδιαστεί η αποθεραπεία.
Κύριος στόχος του φυσικοθεραπευτή πρέπει να αποτελεί η ενδυνάμωση των μυών, η κινητικότητα της σπονδυλικής στήλης με τέτοιον τρόπο ώστε να μη φορτίζεται το σημείο του κατάγματος και, φυσικά, η εκμάθηση θέσεων, στάσεων και ασκήσεων που θα αποτρέψουν πιθανό νέο κάταγμα στους παρακείμενους σπονδύλους. «Αυτό είναι κάτι που συμβαίνει συχνά, ως επακόλουθο και της κακής αποκατάστασης ή, μάλλον, για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, της μη αποκατάστασης» σημειώνει.
Σήμερα υπάρχουν πρωτόκολλα που στηρίζονται σε τεκμηριωμένες επιστημονικές μεθόδους και οφείλουν να γνωρίζουν τόσο οι ειδικοί γιατροί όσο και οι φυσικοθεραπευτές.
Οι φάσεις της φυσιοθεραπευτικής αντιμετώπισης
  • Η πρώτη φάση είναι η αναλγητική, που μπορεί να γίνει και κατά τη διάρκεια της εφαρμογής του κηδεμόνα, και η παθητική, με διάφορες μορφές ηλεκτροθεραπείας, που θα προκαλεί συσπάσεις στους μυς διατηρώντας τον μυϊκό τους τόνο, βοηθώντας την αιμάτωσή τους και μειώνοντας τον πόνο.
Επίσης, η χρήση συσκευών μαγνητικών πεδίων, τα οποία βοηθούν στην πώρωση και στην επίσπευση των τοπικών καταγμάτων, καθώς και αναπνευστικές ασκήσεις που θα ενισχύσουν την καρδιοαναπνευστική λειτουργία.
  • Η δεύτερη φάση αφορά την ελεγχόμενη κινητοποίηση, δηλαδή τις υποβοηθούμενες ασκήσεις, κυρίως των ραχιαίων μυών, και φυσικά η αποφυγή άσκησης των κοιλιακών μυών, οι οποίοι λόγω της καμπτικής τους μορφής μπορεί να προκαλέσουν νέο κάταγμα στη σπονδυλική στήλη. Διατάσεις και ισομετρικές ασκήσεις και διόρθωση της στάσης είναι το βασικό μέρος αυτού του σταδίου.
  • Η κυριότερη φάση όμως είναι αυτή της δυναμικής σταθεροποίησης, που γίνεται τη στιγμή της πλήρους πώρωσης και επούλωσης, όπου πλέον ο ασθενής συμμετέχει ενεργητικά με ειδικά όργανα θεραπευτικής άσκησης.

http://www.tovima.gr/

Facebooktwitterpinterest

Στείλτε τις απορίες σας

Στείλτε τις απορίες σας στο Γιατρό - Συγγραφέα του παραπάνω άρθρου
  • This field is for validation purposes and should be left unchanged.