Τι προκαλεί τα Μυελοϋπερπλαστικά νεοπλάσματα (ΜΥΝ)

Facebooktwitterpinterest

Κανείς δεν ξέρει στην πραγματικότητα τι προκαλεί τα Μυελοϋπερπλαστικά νεοπλάσματα (ΜΥΝ). Δεν υπάρχει ένας μεμονωμένος παράγοντας που προκαλείΑληθή Πολυκυτταραιμία (ΑΠ) ή Ιδιοπαθή Θρομβοκυττάρωση (ΙΘ), συνήθως προκαλούνται από συνδυασμό διαφορετικών παραγόντων. Η Μυελοΐνωση διαφέρει ελαφρώς διότι μπορεί να εξελιχθεί μόνη της (ιδιοπαθής) ή σε ορισμένες περιπτώσεις αναπτύσσεται από την ΙΘ ή από (ΑΠ), γνωστή και ως δευτεροπαθής Μυελοΐνωση.

Τι προκαλεί τις ανωμαλίες αιμοσφαιρίων;

Τα ΜΥΝ συχνά ονομάζονται και «κλωνικές διαταραχές των αρχέγονων αιμοποιητικών κυττάρων» που υποδηλώνει ότι προκύπτουν από μία αλλαγή (ή μετάλλαξη) στο DNA ενός αιματοποιητικού αρχέγονου κυττάρου. Αυτή η αλλαγή καταλήγει σε μία ανώμαλη ανάπτυξη των κυττάρων του αίματος και στην υπερπαραγωγή αυτών.

Στα ΜΥΝ η αλλαγή στο DNA ενός αρχέγονου αιμοποιητικού κυττάρου, γνωστή και ως πρωτογενής μετάλλαξη, διαδίδεται όταν το προσβεβλημένο αρχέγονο αιμοποιητικό κύτταρο διαιρείται (πολλαπλασιάζεται) και παράγει κλώνους πανομοιότυπων αρχέγονων αιμοποιητικών κυττάρων με το ίδιο ελάττωμα.

Πώς σχετίζεται η ηλικία με αυτό;

Οι μεταλλάξεις στα διαιρούμενα κύτταρα συμβαίνουν συνεχώς και τα υγιή κύτταρα έχουν περίπλοκους μηχανισμούς που εμποδίζουν αυτές τις ανωμαλίες. Ωστόσο, όσο περισσότερο ζούμε, τόσες περισσότερες πιθανότητες υπάρχουν να αποκτήσουμε μεταλλάξεις που θα ξεφύγουν από αυτόν τον έλεγχο. Για αυτό το λόγο τα ΜΥΝ εμφανίζονται με μεγαλύτερη συχνότητα στις μεγαλύτερες ηλικίες.

Έχει σχέση με τα γονίδια;

Οι περισσότεροι ασθενείς με μυελοϋπερπλαστικά νεοπλάσματα δεν έχουν οικογενειακό ιστορικό σε αυτήν την ασθένεια. Γενικά, δεν είναι ασθένεια που κληρονομείται ή μεταβιβάζεται στα παιδιά του ασθενή. Απαιτείται ωστόσο επιπλέον έρευνα για να κατανοήσουμε καλύτερα τις γενετικές επιρροές που προκαλούν ΜΥΝ.

Μονοπάτι JAK

Πολλοί ασθενείς με ΜΥΝ παρουσιάζουν αλλοιωμένη δραστηριότητα στις πρωτεΐνες που ελέγχουν σηματοδοτούμενα μονοπάτια, που ελέγχουν την παραγωγή των κυττάρων του αίματος.

Αυτό το «απορυθμισμένο» μονοπάτι JAK οδηγεί σε πολλά από τα χαρακτηριστικά του ΜΥΝ. Το τελικό αποτέλεσμα είναι ότι το σώμα παράγει λανθασμένο αριθμό κυττάρων αίματος. Η αλλαγή του αριθμού των κυττάρων του αίματος και των φλεγμονωδών χημικών ουσιών (κυτοκινών) έχει ως τελικό αποτέλεσμα τα συμπτώματα που εμφανίζονται συνήθως στα ΜΥΝ.

Μελέτες δείχνουν ότι η μετάλλαξη JAK2V617F (που βρίσκεται στο γονίδιο JAK2) παρουσιάζεται σχεδόν στο 90-95% των ασθενών με αληθή πολυκυτταραιμία (ΑΠ) και στο μισό των ασθενών με ΙΘ και πρωτοπαθή μυελοΐνωση.

Είναι ουσιώδες να σημειώσουμε ότι ακόμη και οι ασθενείς με ΜΥΝ που δεν παρουσιάζουν μετάλλαξη JAK2V617F έχουν «απορυθμισμένο» μονοπάτι JAK. Το «απορυθμισμένο» μονοπάτι JAΚ μπορεί να προκληθεί και από μεταλλάξεις διαφορετικού γονιδίου, υπερβολικές χημικές ουσίες στο σώμα (γνωστές ως κυτοκίνες) καθώς και από άλλους άγνωστους παράγοντες. Στο τέλος αυτά μπορούν να οδηγήσουν στα συμπτώματα της ΙΘ, MF και ΑΠ.

Τι εννοείτε με την έννοια «μονοπάτι»;

Φανταστείτε το μονοπάτι σαν μία αλυσίδα από σήματα που χρησιμοποιούν τα κύτταρά σας για να μεταβιβάζουν μηνύματα και να διεξάγουν τις λειτουργίες τους.

Γιατί έχει σημασία η έλλειψη οξυγόνου στην ΑΠ (Αληθής Πολυκυτταραιμία);

Ένας άλλος τύπος πολυκυτταραιμίας, η δευτεροπαθής πολυκυτταραιμία, δεν συνδέεται με το απορυθμισμένο μονοπάτι JAK αλλά προκαλείται από τη μακροχρόνια έκθεση σε χαμηλά επίπεδα οξυγόνου. Εάν το σώμα σας δεν έχει πρόσβαση σε αρκετό οξυγόνο, παράγει μεγαλύτερη ποσότητα της ορμόνης ερυθροποιητίνης (ΕΡΟ), η οποία μπορεί να οδηγήσει στην παραγωγή μεγαλύτερης από το φυσιολογικό ποσότητας ερυθρών αιμοσφαιρίων. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα πυκνότερο αίμα και ΑΠ (Αληθή Πολυκυτταραιμία).

Ασθενείς με σοβαρή διαταραχή στην καρδιά ή στους πνεύμονες κινδυνεύουν να αναπτύξουν δευτεροπαθή πολυκυτταραιμία, όπως και όσοι καπνίζουν, περνούν πολύ ώρα σε υψηλά υψόμετρα ή όσοι εκτίθενται σε υψηλά επίπεδα μονοξειδίου του άνθρακα (π.χ. οι εργαζόμενοι ενός υπόγειου πάρκινγκ αυτοκινήτων ή οι κάτοικοι ενός σπιτιού με τζάκι ανεπαρκούς εξαερισμού).

Υπάρχουν παράγοντες καθαρού κινδύνου για ΜΥΝ;

Πληθώρα παραγόντων αυξάνει τις πιθανότητες δημιουργίας ΜΥΝ.

Παράγοντες κινδύνου

Χημικές ουσίες και ακτινοβολία

Η έκθεση σε συγκεκριμένες χημικές ουσίες και σε ακτινοβολία είναι και οι δύο παράγοντες κινδύνου αλλά τα υψηλά επίπεδα οποιασδήποτε από τις δύο πολύ σπάνια μπορούν να προκαλέσουν την ασθένεια.

Αυτοάνοση ασθένεια

Μία μελέτη ανακάλυψε ότι προηγούμενο ιστορικό μιας αυτοάνοσης ασθένειας συνδέθηκε με σημαντικά αυξημένο κίνδυνο για ΜΥΝ, με τον κίνδυνο να χαρακτηρίζεται ως «μετρίου μεγέθους αλλά στατιστικά σημαντικός».

Οικογενειακό ιστορικό

Ενώ τα ΜΥΝ δεν θεωρούνται κληρονομικά, μία μελέτη ανακάλυψε ότι οι συγγενείς ασθενών με ΜΥΝ παρουσίαζαν σημαντικά αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης ΜΥΝ υπονοώντας ότι οι κοντινοί συγγενείς παρουσιάζουν την ίδια ευαισθησία γονιδίων που τους προδιαθέτει για ΜΥΝ. Έχει επίσης αναφερθεί η παρουσία ομάδας οικογενειών με ΜΥΝ, κάτι που υποδηλώνει οικογενειακή προδιάθεση σε ορισμένους ασθενείς.

Ηλικία

Τα ΜΥΝ στην πλειοψηφία πλήττουν ανθρώπους άνω των 50 ετών.

Φύλο

Ενώ η ΑΠ και η Μυελοϊνωση προσβάλλουν κατά προσέγγιση ίσα ποσοστά ανδρών και γυναικών, το φύλο αποτελεί παράγοντα κινδύνου για την ΙΘ διότι οι γυναίκες είναι πιθανότερο κατά 1,5 φορά να προσβληθούν από ΙΘ από ότι οι άνδρες, παρόλο που η αιτία δεν έχει ακόμα εξακριβωθεί.

Φυλή

Οι μελέτες δείχνουν ότι η Μυελοϊνωση εμφανίζεται συχνότερα στους λευκούς ανθρώπους από ότι σε άλλες φυλές. Παρατηρείται επίσης αυξημένος αριθμός περιστατικών ανάμεσα στους Εβραίους Ασκενάζι.

http://www.spotlightonmpn.gr/

Facebooktwitterpinterest

Στείλτε τις απορίες σας

Στείλτε τις απορίες σας στο Γιατρό - Συγγραφέα του παραπάνω άρθρου
  • This field is for validation purposes and should be left unchanged.