Ευρυαγγείες, πόσο συχνές είναι και από τι εξαρτάται η εξέλιξη τους;
Σε ό,τι αφορά την συχνότητα, τη φυσική εξέλιξη αλλά και τις συσχετίσεις με υπευθύνους προδιαθεσικούς παράγοντες θα πρέπει να επισημάνουμε ότι δεν υπάρχει σημαντική διαφοροποίηση σε σχέση με τις υπόλοιπες κλινικές εκδηλώσεις της Φλεβικής Ανεπάρκειας. Οι μισές και παραπάνω περίπου γυναίκες, θα εμφανίσουν ευρυαγγείες σε κάποια φάση της ζωής τους, οι οποίες αναμένεται να έχουν προϊούσα, επιβαρυντική εξέλιξη, ιδιαιτέρως όταν συνυπάρχουν:
- Κληρονομικότητα
- Παρατεταμένη ορθοστασία, καθιστική ζωή και έλλειψη φυσικής δραστηριότητας
- Παχυσαρκία ή αυξομειώσεις του σωματικού βάρους και δερματική χαλάρωση
- Πολυτοκία, (περισσότερο από 2 εγκυμοσύνες) ή και εγκυμοσύνες σε μικρή ηλικία
- Μακροχρόνια χορήγηση αντισυλληπτικών σκευασμάτων
Αντιθέτως, δεν φαίνεται να παίζουν κάποιο σημαντικό ρόλο η χρησιμοποίηση υποδημάτων με ψηλά τακούνια, ή στενών ρούχων αλλά ούτε και τοπικές θεραπείες στα κάτω μέλη όπως LASER ή άλλες μορφές αποτρίχωσης, θεραπείες αδυνατίσματος, η εφαρμογή θερμών επιθεμάτων, η φυσιοθεραπεία με χειρομαλάξεις κτλ.
Αποτελούν αποκλειστικά πρόβλημα αισθητικής ή δύνανται να προκαλέσουν ενοχλήματα και επιπλοκές;
Η σημαντικότερη επιβάρυνση των ευρυαγγειών είναι αναμφίβολα ή αισθητική, ιδιαίτερα στις νέες γυναίκες καθώς και η έκλυση ανησυχίας σε σχέση με την πολλές φορές ταχύτατη εξελικτική τους πορεία, ιδιαίτερα στις μετα-εμμηνοπαυσιακές γυναίκες ή στις γυναίκες που λαμβάνουν αντισυλληπτική αγωγή.
Επίσης, πολλές φορές υπάρχουν και τοπικά ενοχλήματα, όπως καυσαλγία, αιμωδίες και δυσάρεστο αίσθημα τοπικής εξοίδησης ειδικά κατά τους καλοκαιρινούς μήνες ή και κατά τις ημέρες της εμμήνου ρύσεως, ενώ δεν είναι σπάνια η τοπική αιμορραγία από αυτές είτε αυτόματα είτε και μετατραυματικά. Συνηθέστερη εποχή και για αυτές τις επιπλοκές είναι το καλοκαίρι, ενώ ως πιθανές αιτίες καταγράφονται το ξύρισμα των ποδιών ή οι συνυπάρχουσες εκφυλιστικές διαταραχές του δέρματος, (λέπτυνση και ατροφία-γεροντικό δέρμα), σε υπερήλικες ασθενείς, ιδιαιτέρως όταν λαμβάνουν και αντιπηκτική αγωγή.
Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις λοιπόν θα πρέπει να καθίσταται ξεκάθαρο, ότι οι ευρυαγγείες, εφόσον δεν υπάρχουν βέβαια άλλες σημαντικές κλινικές εκδηλώσεις της Φλεβικής Ανεπάρκειας, είναι το λιγότερο σημαντικό πρόβλημα των ασθενών και ότι θα πρέπει να αναζητούν βοήθεια για επίλυση των προβλημάτων τους σε άλλες Ιατρούς άλλων ειδικοτήτων.
Θεόδωρος Ι. Κώστας
Αγγειοχειρουργός,