Συχνά οι έγκυες υποφέρουν από πρηξίματα (οιδήματα), κάποιες φορές σε συνδυασμό με πονοκέφαλο, εμέτους, διαταραχές όρασης και πόνο στο συκώτι. Επιπλέον αναφέρουν απότομη πρόσληψη βάρους.

Ο γυναικολόγος αρχικά ελέγχει την αρτηριακή πίεση. Αν αυτή είναι πάνω από τα φυσιολογικά επίπεδα (14/9), τότε θα κάνετε εξέταση ούρων. Σε περίπτωση υψηλής πρωτεϊνουρίας, τίθεται η διάγνωση της προεκλαμψίας και η εγκυμοσύνη θα πρέπει να ελέγχεται πολύ προσεκτικά.

Η προεκλαμψία μπορεί να προκαλέσει νεφρική ανεπάρκεια. Επιπλέον, αν δεν αντιμετωπιστεί κατάλληλα, μπορεί να εξελιχθεί σε εκλαμψία (τότε η έγκυος θα παρουσιάζει σπασμούς). Ακόμα, ενδέχεται να εμφανισθεί μια σοβαρή επιπλοκή, το σύνδρομο Hellp που είναι ένας συνδυασμός πολλών προβλημάτων: μείωση αιμοπεταλίων, αιμόλυση (καταστροφή ερυθρών αιμοσφαιρίων) και αυξημένα ηπατικά ένζυμα.

Οι συχνότεροι κίνδυνοι σε περίπτωση ελλιπούς αντιμετώπισης της προεκλαμψίας είναι η αποκόλληση του πλακούντα και ο κίνδυνος πρόωρου τοκετού. Η αντιμετώπιση εξαρτάται από το στάδιο της εγκυμοσύνης ενώ η νοσηλεία τις περισσότερες φορές είναι συστηματική.

Αν η προεκλαμψία εκδηλωθεί κοντά στην πιθανή ημερομηνία τοκετού, τότε γίνεταιτοκετός. Ορισμένες φορές, προτείνεται η καισαρική τομή, λόγω επιδείνωσης της προεκλαμψίας κατά τη διάρκεια των ωδινών ώστε να μην εξελιχθεί σε εκλαμψία.

Αν η προβλεπόμενη ημερομηνία τοκετού απέχει ακόμα πολύ και η κατάσταση της υγείας της μητέρας και του εμβρύου το επιτρέπουν, ο γυναικολόγος θα χορηγήσει αντιϋπερτασική αγωγή. Θα συσταθεί ανάπαυση, με αυστηρή παρακολούθηση της αρτηριακής πίεσης, της πρωτεϊνουρίας, της νεφρικής και ηπατικής λειτουργίας. Η παρακολούθηση του εμβρύου (με υπερηχογράφημα και καρδιοτοκογραφία) θα γίνεται αρκετά συχνά. Να σημειωθεί ότι ο τοκετός είναι η μόνη θεραπεία για τη διάσωση της μητέρας και του εμβρύου και συχνά γίνεται ένεση κορτιζόνης στη μητέρα για την επιτάχυνση ωρίμανσης των πνευμόνων του εμβρύου και την αποφυγή αναπνευστικής δυσχέρειας του νεογνού.

Θεόδωρος Λιακάκος