Οδηγίες για λοιμώξεις φάρυγγα από στρεπτόκοκκο ομάδας Α
Συγγραφέας Στέλιος Παπαβέντσης Γράφτηκε στις ,
Η Εταιρία Λοιμωδών Νοσημάτων της Αμερικής δημοσίευσε το 2012 καινούργιες κατευθυντήριες γραμμές κλινικής πρακτικής για την διάγνωση και την αντιμετώπιση της φαρυγγίτιδας και της αμυγδαλίτιδας που προκαλείται από τον Στρεπτόκοκκο της ομάδας Α.
Οι καινούργιες οδηγίες εστιάζουν στο πρόβλημα της κατάχρησης αντιβιοτικών και της επακόλουθης ανάπτυξης αντίστασης των μικροβίων στα αντιβιοτικά.
Οι γιατροί πρέπει να διαγνώνουν με ακρίβεια την λοίμωξη από στρεπτόκοκκο (strep throat) και να την θεραπεύουν, ώστε να αποφεύγεται η μη κατάλληλη χρήση αντιβιοτικών. Η υπερθεραπεία και υπερδιάγνωση του προβλήματος έχει πάρει τρομακτικές διαστάσεις. Εκτιμάται ότι περίπου 15 εκατομμύρια άτομα τον χρόνο στις ΗΠΑ πηγαίνουν σε γιατρό για πονόλαιμο. Μέχρι και 70% αυτών λαμβάνουν τελικά αντιβιοτικά, ενώ στην πραγματικότητα μόνο το 20% αυτών των ασθενών έχουν λοίμωξη από στρεπτόκοκκο που απαιτεί χορήγηση αντιβιοτικού. Αυτό πολύ απλά σημαίνει ότι κάθε χρόνο μόνο στις ΗΠΑ και μόνο για αυτήν την συγκεκριμένη λοίμωξη πάνω από 7 εκατομμύρια θεραπευτικές αγωγές με αντιβίωση δεν θα έπρεπε να δίνονται και δίνονται χωρίς πραγματική ιατρική ένδειξη!
Τα περισσότερα επεισόδια πονόλαιμου προκαλούνται από ιούς, στους οποίους τα αντιβιοτικά δεν έχουν καμία δράση. Ιδιαίτερα σε βρεφική και νηπιακή ηλικία, η συντριπτική πλειοψηφία των λοιμώξεων στον φάρυγγα και τις αμυγδαλές είναι ιογενείς.
Οι κατευθυντήριες οδηγίες της Αμερικανικής Εταιρίας Λοιμωδών Νοσημάτων επιβάλλουν ότι, όταν μια λοίμωξη από στρεπτόκοκκο επιβεβαιωθεί με ειδικό τεστ, θα πρέπει αν θεραπεύεται με πενικιλλίνη ή αμοξυκιλλίνη – τα πιο «αθώα» αντιβιοτικά πρώτης γραμμής, και εφόσον ο ασθενής δεν έχει αλλεργία σε αυτά. Δεν θα πρέπει να χρησιμοποιούνται σε πρώτη γραμμή αντιβιοτικά πιο ισχυρά ευρέως φάσματος όπως οι κεφαλοσπορίνες. Η πενικιλλίνη ή αμοξυκιλλίνη είναι επιλογές και αποτελεσματικές και ασφαλείς. Τα πιο ισχυρά αντιβιοτικά βάζουν σε μεγαλύτερο κίνδυνο το παιδί για εμφάνιση αντιβιοτικής αντίστασης, έχουν περισσότερες παρενέργειες και είναι πιο ακριβά.
Μια άλλη σημαντική οδηγία είναι ότι, ακόμα και παιδιά που εμφανίζουν υποτροπιάζουσες επιβεβαιωμένες λοιμώξεις του λαιμού με στρεπτόκοκκο, δεν θα πρέπει να υποβάλλονται σε εγχείρηση αφαίρεσης των αμυγδαλών – αμυγδαλεκτομή – μόνο και μόνο με στόχο να μειωθεί η συχνότητα των λοιμώξεων του φάρυγγα. Η παλιότερη οδηγία ήταν ότι ένα παιδί με συχνές αμυγδαλίτιδες ή υποτροπιάζουσες ήταν υποψήφιο για αμυγδαλεκτομή. Σήμερα πλέον αυτή η ένδειξη εγχείρησης δεν ισχύει.
Εάν ένας ασθενής έχει πονόλαιμο και αυτό το σύμπτωμα συνδυάζεται με βήχα, ή με συνάχι και ρινική καταρροή ή με βραχνή φωνή ή με στοματίτιδα και βλάβες στο στόμα και στην υπερώα, δεν θα πρέπει να του γίνεται εργαστηριακός έλεγχος με τεστ για στρεπτόκοκκο. Αυτό γιατί όλα τα παραπάνω συμπτώματα είναι ισχυρά σημεία μιας ιογενούς λοίμωξης.
Πηγή και περισσότερες πληροφορίες: Shulman ST et al. Clinical Practice Guideline for the Diagnosis and Management of Group A StreptococcalPharyngitis: 2012 Update by the Infectious Diseases Society of America. Clin Infect Dis. 2012 Sep 9.
