Μία αισιόδοξη φιλοσοφία…
Συγγραφέας Ηλιάννα Πεσσάρη Γράφτηκε στις ,
Η φιλοσοφία που τα τελευταία χρόνια αναπτύσσεται περισσότερο στην επιστήμη της ψυχολογίας είναι αυτή της θετικής και αισιόδοξης ματιάς πάνω στα πράγματα. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι η αυτή η νέα φιλοσοφία, την οποία ακολουθούν αρκετοί κλάδοι της ψυχολογικής επιστήμης, όπως είναι το ψυχόδραμα, η gestalt, η θετική ψυχολογία, η σωματική ψυχοθεραπεία, κ.α. ασχολείται με την επιστημονική μελέτη της αξίας της ζωής.
Οι κλάδοι αυτοί ανήκουν στην ψυχολογία που σημαίνει ότι είναι δομημένες επιστήμες. Στο μόνο που διαφέρουν είναι στην οπτική τους. Οι περισσότερες ψυχολογικές κατευθύνσεις και μέθοδοι μέχρι σήμερα δουλεύουν αποδομώντας την προσωπικότητα και τις αρνητικές εμπειρίες του ατόμου και μέσω αυτής της αποδόμησης, το άτομο θα καταφέρει να χτίσει καινούρια στοιχεία στην προσωπικότητα του και να βρει το δρόμο για τη βελτίωση. Οι κατευθύνσεις αυτές ασχολούνται με την θεραπεία της παθολογίας και με την ανάλυση των προβληματικών ή δύσκολων σημείων της ζωής. Από την άλλη, η νέα αυτή φιλοσοφία δίνει μία καινούρια οπτική μέσα από ένα πιο αισιόδοξο πρίσμα. Ενδιαφέρεται να χτίσει καινούρια κομμάτια μέσα στο άτομο και να «επισκευάσει» παλιά, να γεμίσει τις ζωές των ανθρώπων, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα παραβλέψει τα προβλήματα ή τις δυσκολίες τους. Με άλλα λόγια, οι κατευθύνσεις αυτές της ψυχολογίας βασίζονται σε αυτά που το άτομο έχει ήδη μέσα του, σε αυτά που ήδη έχει καταφέρει, σε αυτά που τον έχουν βοηθήσει στη μέχρι τώρα πορεία του και θα τον βοηθήσουν και μετέπειτα. Ενισχύουν τα ανεπτυγμένα κομμάτια του ατόμου και τον συνοδεύουν στην προσπάθεια του να αναπτυχθεί κι άλλο.
Η φιλοσοφία αυτή δίνει μεγάλη αξία στη ζωή που το κάθε άτομο κρύβει μέσα του και στο πόσο μοναδικό, δημιουργικό και δυνατό είναι. Εμπιστευόμενη αυτά τα χαρακτηριστικά του ανθρώπου αλλά και την ίδια τη δυναμική της ζωής αντιμετωπίζει τα προβλήματα όχι σαν ανυπέρβλητες δυσκολίες αλλά σαν εμπόδια που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε στο ταξίδι της ζωής.
Οι άνθρωποι έχουμε την τάση να ερμηνεύουμε τα πράγματα σε καλά και κακά, θετικά και αρνητικά. Εφόσον λοιπόν, γίνεται αυτός ο διαχωρισμός συνηθίζουμε οτιδήποτε βιώνεται από εμάς ως καλό στη ζωή να το θεωρούμε αυθεντικό και αγνό και οτιδήποτε βιώνεται ως κακό να το εκλαμβάνουμε ενοχικά ή ως τιμωρία για κάτι που κάναμε ή που νιώσαμε, όπως π.χ. συνήθως ακούγεται στις λαϊκές παροιμίες «σε καλό να μας βγει». Τόσο το καλό όσο και το κακό όμως είναι αυθεντικές δυνάμεις στη ζωή, με την έννοια ότι έχουν ίδιες πιθανότητες να συμβούν και να υπάρξουν εξίσου. Το καλό στη ζωή δεν είναι απαραίτητα η απουσία του κακού, ούτε το κακό απαραίτητα η απουσία του καλού. Υπό μία άλλη έννοια, ίσως να μην υπάρχει καλό και κακό. Ίσως υπάρχουν πράγματα που μας κάνουν να νιώθουμε καλά και άλλα που μας δυσκολεύουν και μας κάνουν να νιώθουμε δυσάρεστα. Δεν υπάρχει φως χωρίς σκοτάδι, αυτό όμως δεν σημαίνει απαραίτητα ότι το φως είναι καλό και το σκοτάδι κακό. Αυτός ο διαχωρισμός καλού ή κακού είναι κάτι που εξαρτάται από τις συνθήκες μέσα στις οποίες βιώνεται το οτιδήποτε. Υπό αυτήν την οπτική, η νέα αυτή φιλοσοφία αντιλαμβάνεται τη ζωή σαν ένα θαύμα που συμβαίνει στο εδώ και τώρα και που αξίζει να το ζήσεις και να απολαύσεις κάθε στιγμή της, ακόμα κι αν αυτή πονάει ή είναι δύσκολη, χωρίς να κατηγοριοποιεί τις έννοιες και τις καταστάσεις σε καλές ή κακές, κ.α.
Όλοι οι άνθρωποι έχουν την ικανότητα να είναι ευτυχισμένοι και ικανοποιημένοι από τη ζωή τους κι ότι αυτό είναι κάτι που μπορεί να επιτευχθεί μέσω δουλειάς και προσπάθειας κυρίως επειδή κάθε άνθρωπος έχει μέσα του απέραντη δημιουργικότητα, ομορφιά και ζωντάνια.
«Η ζωή δεν είναι ένα πρόβλημα που χρειάζεται να το λύσεις, είναι ένα μυστήριο που χρειάζεται να ζήσεις».
